Poeme : La Vie Éphèmère

La vie est éphèmere
Certains se permettent de la gacher
Qui peut dire n’y avoir jms songé ?
Quand ds sa tete tout devien amer

J’y ai souvent songé
De quitter se monde incroyable
Ki é pr moa épouvantable
Sur cette boite ma main s’est si souvent posée…

Le soleil se couche a l’horizon
Mais je reste éveillé
A pensé, a imaginé
Une vie sans contre facon

Ceci existera t’il un jour ?
Nous pouvons tjrs esperé
Qu’une foi le soleil levé
Je saurai se ké se sentimen ke lon apelle l’amour…

la vi εt- efεməʁə
sεʁtɛ̃ sə pεʁmεte də la ɡaʃe
ki pø diʁə ni avwaʁ ʒi εm εs sɔ̃ʒe ?
kɑ̃ de εs sa tətə tu dəvjɛ̃ ame

ʒi ε suvɑ̃ sɔ̃ʒe
də kite sə mɔ̃də ɛ̃kʁwajablə
ki e pe εʁ mɔa epuvɑ̃tablə
syʁ sεtə bwatə ma mɛ̃ sε si suvɑ̃ poze…

lə sɔlεj sə kuʃə a lɔʁizɔ̃
mε ʒə ʁεstə evεje
a pɑ̃se, a imaʒine
ynə vi sɑ̃ kɔ̃tʁə fakɔ̃

səsi εɡzistəʁa til œ̃ ʒuʁ ?
nu puvɔ̃ te ʒi εʁ εs εspəʁe
kynə fwa lə sɔlεj ləve
ʒə soʁε sə ke sə sɑ̃timɛ̃ kə lɔ̃ apεllə lamuʁ…