Poeme : Societ -Xit

Le corps est confiné
Le cœur ne l ’ est pas
L ’ ennemi ouvre la porte
Un être de croissance.

D ’ un silence saccagé
Paroles se défoncent
La flamme se tisonne
La salive se prolifère.

lə kɔʁz- ε kɔ̃fine
lə kœʁ nə lε pa
lεnəmi uvʁə la pɔʁtə
œ̃n- εtʁə də kʁwasɑ̃sə.

dœ̃ silɑ̃sə sakaʒe
paʁɔlə sə defɔ̃se
la flamə sə tizɔnə
la salivə sə pʁɔlifεʁə.