Poeme : Épitaphe

Yeux des vagues
Rêvent de nua
Éphémère se vit
Au frêle moment.
Regard s ’ éclaircit
Le passe bonheur
Sansonnets de joie
Sonnait une mort.
Au soir d ’ hiver
L ’ âme fut « ravie ».

D ’ éloge.
Au coin tranquille
L ’ étrange alchimie
L ’ amour se brode
Aiguilles du temps.
Vertige des abris
Identité se couche
La voleuse manière
Accepte l ’ accord.

Scintille la vie.
Lumière du sein
Lune de la vie
Souffles de nuit
Ailes de respiration.
Mailles du ciel
Voiles des étoiles
Pages des flots
Course du destin.

iø dε vaɡ
ʁεve də nɥa
efemεʁə sə vit
o fʁεlə mɔmɑ̃.
ʁəɡaʁ seklεʁsi
lə pasə bɔnœʁ
sɑ̃sɔnε də ʒwa
sɔnε ynə mɔʁ.
o swaʁ divεʁ
lamə fyt « ʁavjə ».

delɔʒə.
o kwɛ̃ tʁɑ̃kjə
letʁɑ̃ʒə alʃimi
lamuʁ sə bʁɔdə
εɡɥjə dy tɑ̃.
vεʁtiʒə dεz- abʁi
idɑ̃tite sə kuʃə
la vɔløzə manjεʁə
aksεptə lakɔʁ.

sɛ̃tijə la vi.
lymjεʁə dy sɛ̃
lynə də la vi
suflə də nɥi
εlə də ʁεspiʁasjɔ̃.
majə dy sjεl
vwalə dεz- etwalə
paʒə dε flo
kuʁsə dy dεstɛ̃.