Poeme : Incomprehension

Mélange inconditionel et excessive
D’une âme pertubée et saignée
Enveloppe froide comme l’acier
Jeyser de mille feux, coulant, maladive
Creusant la pierre de ses ongles
Me recouvrant de braises
Me liant à ce monde par sa sangle
Perçant mon crane de sa seve
Contaminant le rationnel
Irradiant la pensée
Vision chaotique irréel
Plaines aux collines cendrées
Parcouru du torrent de mes larmes
Serpentant entre les ruines de mon esprit
Blizzard hurlant de « l’incompris »
Soulevant la poussiere de mon âme
Tournoyant en ce ciel macabre
Dansant de leur marriage
Créant de leur sombre alliage
Le vengeur corbeau d’ambre
S’envolant jusque moi
M’arrachant les yeux de son bec
Les éclatant de ses pattes aussi sec
Agonisant, je pleure, je hurle face à toi
Tu es la source de mes douleurs
Les prémices de ma perte
Mais je t’aime par mes pleurs
Souffrance contagieuse de chaque être

melɑ̃ʒə ɛ̃kɔ̃disjɔnεl e εksesivə
dynə amə pεʁtybe e sεɲe
ɑ̃vəlɔpə fʁwadə kɔmə lasje
ʒeze də milə fø, kulɑ̃, maladivə
kʁøzɑ̃ la pjeʁə də sεz- ɔ̃ɡlə
mə ʁəkuvʁɑ̃ də bʁεzə
mə ljɑ̃ a sə mɔ̃də paʁ sa sɑ̃ɡlə
pεʁsɑ̃ mɔ̃ kʁanə də sa səvə
kɔ̃taminɑ̃ lə ʁasjɔnεl
iʁadjɑ̃ la pɑ̃se
vizjɔ̃ ʃaɔtikə iʁeεl
plεnəz- o kɔlinə sɑ̃dʁe
paʁkuʁy dy tɔʁe də mε laʁmə
sεʁpɑ̃tɑ̃ ɑ̃tʁə lε ʁɥinə də mɔ̃n- εspʁi
blizaʁ yʁlɑ̃ də « lɛ̃kɔ̃pʁis »
suləvɑ̃ la pusjəʁə də mɔ̃n- amə
tuʁnwajɑ̃ ɑ̃ sə sjεl makabʁə
dɑ̃sɑ̃ də lœʁ maʁjaʒə
kʁeɑ̃ də lœʁ sɔ̃bʁə aljaʒə
lə vɑ̃ʒœʁ kɔʁbo dɑ̃bʁə
sɑ̃vɔlɑ̃ ʒyskə mwa
maʁaʃɑ̃ lεz- iø də sɔ̃ bεk
lεz- eklatɑ̃ də sε patəz- osi sεk
aɡɔnizɑ̃, ʒə plœʁə, ʒə yʁlə fasə a twa
ty ε la suʁsə də mε dulœʁ
lε pʁemisə də ma pεʁtə
mε ʒə tεmə paʁ mε plœʁ
sufʁɑ̃sə kɔ̃taʒjøzə də ʃakə εtʁə