Poeme : La Clairevoyance

Au fil du temps les saisons défilent
Le temps devient si débiles
Mon regard se faufile
Entre la nature immobile
Des arbres si tranquilles
Des jours de serenité subtiles
Des souvenirs en mémoire indestructible
Tout me semble paisible
L’air azur devient un asile
Mon cœur un exsil
Peu a peu devient docile
Ainsi soit t’il ! ! ! ! ! !
Mes illusions s’empilent
Laissant milles embuches
A travers chemins hostiles
Mes espoirs peu a peu se mutilent
Pour ecrire des vers comme des missiles
Ainsi soit t’il ! ! ! ! ! ! !
Tams

o fil dy tɑ̃ lε sεzɔ̃ defile
lə tɑ̃ dəvjɛ̃ si debilə
mɔ̃ ʁəɡaʁ sə fofilə
ɑ̃tʁə la natyʁə imɔbilə
dεz- aʁbʁə- si tʁɑ̃kjə
dε ʒuʁ də səʁənite sybtilə
dε suvəniʁz- ɑ̃ memwaʁə ɛ̃dεstʁyktiblə
tu mə sɑ̃blə pεziblə
lεʁ azyʁ dəvjɛ̃ œ̃n- azilə
mɔ̃ kœʁ œ̃n- εksil
pø a pø dəvjɛ̃ dɔsilə
ɛ̃si swa til ! ! !
mεz- ilyzjɔ̃ sɑ̃pile
lεsɑ̃ miləz- ɑ̃byʃə
a tʁavεʁ ʃəmɛ̃z- ɔstilə
mεz- εspwaʁ pø a pø sə mytile
puʁ εkʁiʁə dε vεʁ kɔmə dε misilə
ɛ̃si swa til ! ! !
tam