Poeme : La Bête Rose

Un jour vous decouvrez
Au detour d’une larme
La raison de ce drame
L’assassin ignoré

Elle demeure dans les cœurs
Elle pourri vos pensees
Et inonde sans compter
Votre fort interieur

Voici la bete rose
Citoyenne militante
Arteriellement presente
Qui mon cœur sclerose

Elle s’acharne de plus belle
Brule inlassablement
Mon peu de sentiment,
L’extrémité de mes ailes

Si seulement un jour
J’avais la volonte
L’ultime arme a portee
Je briserais pour toujours

Ses petites pattes roses
Ses pinces meurtrieres
Je t’oterais de mes arteres
Petite bete rose.

œ̃ ʒuʁ vu dəkuvʁe
o dətuʁ dynə laʁmə
la ʁεzɔ̃ də sə dʁamə
lasasɛ̃ iɲɔʁe

εllə dəməʁə dɑ̃ lε kœʁ
εllə puʁʁi vo pɑ̃si
e inɔ̃də sɑ̃ kɔ̃te
vɔtʁə fɔʁ ɛ̃təʁjœʁ

vwasi la bətə ʁozə
sitwajεnə militɑ̃tə
aʁtəʁjεllmɑ̃ pʁəzɑ̃tə
ki mɔ̃ kœʁ skləʁozə

εllə saʃaʁnə də plys bεllə
bʁylə ɛ̃lasabləmɑ̃
mɔ̃ pø də sɑ̃timɑ̃,
lεkstʁemite də mεz- εlə

si sələmɑ̃ œ̃ ʒuʁ
ʒavε la vɔlɔ̃tə
lyltimə aʁmə a pɔʁti
ʒə bʁizəʁε puʁ tuʒuʁ

sε pətitə patə ʁozə
sε pɛ̃sə məʁtʁjəʁə
ʒə tɔtəʁε də mεz- aʁtəʁə
pətitə bətə ʁozə.