Poeme : Silouhette

Tu etais la perdue ds le brouillard profond
Et une silhouette s avanca passa pre de toi
Et continua son chemin sous la plui ki c etait mi a tomber
Oui c etait bien lui il navai meme plu pitier de toi
Mais enfin une silouhette feminine arriva
Te releva et te regarda
Toi pleine de sang restan imobil la regardant
El saprocha te pri ds ses bras pr t consoler
Comme ttes ami (e) s
Mais cet silouhette disparue ds cet nuit sombre
Et un bruit sourd dingue sorti de ta bouche
Le cris de la douleur comme si klk1 ki venai d t transperser
C a se moment la k tu te reveilla en pleur
Dans ton lit de mort
Voyan d drol de personne tentouran
Ms si tu etait ds ton lit de mort
C est k biens ur tu etai une ame
Perdue ds la peine de se monde
Ki ne demandai k de laide
Et comme tt otr personne tentouran
Tu vivrai la comme une simpl silouhette
Parmi ten dotr napartenan a rien

ty ətε la pεʁdɥ de εs lə bʁujaʁ pʁɔfɔ̃
e ynə siluεtə εs avɑ̃ka pasa pʁə də twa
e kɔ̃tinɥa sɔ̃ ʃəmɛ̃ su la plɥi ki se ətε mi a tɔ̃be
ui se ətε bjɛ̃ lɥi il navε məmə ply pitje də twa
mεz- ɑ̃fɛ̃ ynə siluεtə fəmininə aʁiva
tə ʁələva e tə ʁəɡaʁda
twa plεnə də sɑ̃ ʁεstɑ̃ imɔbil la ʁəɡaʁdɑ̃
εl sapʁoʃa tə pʁi de εs sε bʁa pe εʁ te kɔ̃sɔle
kɔmə təz- ami (ə) s
mε sεt siluεtə dispaʁy de εs sεt nɥi sɔ̃bʁə
e œ̃ bʁɥi suʁ dɛ̃ɡ sɔʁti də ta buʃə
lə kʁi də la dulœʁ kɔmə si ka εl ka œ̃ ki vənε de te tʁɑ̃spεʁse
se a sə mɔmɑ̃ la ka ty tə ʁəvεja ɑ̃ plœʁ
dɑ̃ tɔ̃ li də mɔʁ
vwajɑ̃ de dʁɔl də pεʁsɔnə tɑ̃tuʁɑ̃
εm εs si ty ətε de εs tɔ̃ li də mɔʁ
se ε ka bjɛ̃z- yʁ ty ətε ynə amə
pεʁdɥ de εs la pεnə də sə mɔ̃də
ki nə dəmɑ̃dε ka də lεdə
e kɔmə te te ɔtʁ pεʁsɔnə tɑ̃tuʁɑ̃
ty vivʁε la kɔmə ynə sɛ̃pl siluεtə
paʁmi tεn dɔtʁ napaʁtənɑ̃ a ʁjɛ̃