Poeme : Dédicasse

Une jolie jeune femme, si pleine de défférence
Au cœur qui réclame, aux cheveux qui ensencent
Me procure un plaisir que j’avais oublier
Me fait redécouvrir l’envie de partager

Elle semble si fragile derrière un si beau masque
Je la voie telle une ile que la tempète menace
Peut-être est-elle plus forte que je ne peux le voir
Caché de tel sorte que tout soit illusoir

Mais qu’est ce que la beauté parrure de l’image
Dans une vie vitrée si proche de l’esclavage
Quand le cœur véhicule tant de bonheur caché
Et que les yeux nous brûle de trop avoir pleuré

Il me reste l’espoir, le souvenir d’un rêve
Une lumière dans le noir, une chanson qui s’élève
De l’avoir rencontré de manière fortuite
Me remplis de gaité, me languis de la suite

Une si jolie jeune femme si prête à partager
À ouvrir son âme pour nous interpeller
Je lui écris ces mots comme autant de couleurs
En guise de cadeau pour une si jolie fleur

ynə ʒɔli ʒənə famə, si plεnə də defeʁɑ̃sə
o kœʁ ki ʁeklamə, o ʃəvø ki ɑ̃sɑ̃se
mə pʁɔkyʁə œ̃ plεziʁ kə ʒavεz- ublje
mə fε ʁədekuvʁiʁ lɑ̃vi də paʁtaʒe

εllə sɑ̃blə si fʁaʒilə dəʁjεʁə œ̃ si bo maskə
ʒə la vwa tεllə ynə ilə kə la tɑ̃pεtə mənasə
pø tεtʁə εt- εllə plys fɔʁtə kə ʒə nə pø lə vwaʁ
kaʃe də tεl sɔʁtə kə tu swa ilyzwaʁ

mε kε sə kə la bote paʁyʁə də limaʒə
dɑ̃z- ynə vi vitʁe si pʁoʃə də lεsklavaʒə
kɑ̃ lə kœʁ veikylə tɑ̃ də bɔnœʁ kaʃe
e kə lεz- iø nu bʁylə də tʁo avwaʁ pləʁe

il mə ʁεstə lεspwaʁ, lə suvəniʁ dœ̃ ʁεvə
ynə lymjεʁə dɑ̃ lə nwaʁ, ynə ʃɑ̃sɔ̃ ki selεvə
də lavwaʁ ʁɑ̃kɔ̃tʁe də manjεʁə fɔʁtɥitə
mə ʁɑ̃pli də ɡεte, mə lɑ̃ɡi də la sɥitə

ynə si ʒɔli ʒənə famə si pʁεtə a paʁtaʒe
a uvʁiʁ sɔ̃n- amə puʁ nuz- ɛ̃tεʁpεlle
ʒə lɥi ekʁi sε mo kɔmə otɑ̃ də kulœʁ
ɑ̃ ɡizə də kado puʁ ynə si ʒɔli flœʁ