Poeme : On Dit De Moi

On dit de moi que je suis joyeuse
On dit de moi que je suis heureuse
Mais sais ton vraiment ce que je ressens ?
Je sais bien que personne ne me comprend

D’apparence je n’exprime rien
Quelqu’un de normal
Qu’elqu’un qui se sens biens
Et pourtant je me sens tellement mal

Dans le silence de la nuit
Je pleure… seule dans mon lit
Je revoi ma vie
Et tout ca n’est que gachi

Je ne sais pas
La cause de ces tourments
Enfoui en moi
Depuis bien trop longtemps

Je voudrais pouvoir crier
Crier que je ne vais pas bien
Crier que j’ai besoin de quelqu’un
Pour pouvoir me confier

Mais je ne peux pas
Je n’y arrive pas
Alors seule je reste
En attendant qu’on s’apercoivent de ma detresse…

ɔ̃ di də mwa kə ʒə sɥi ʒwajøzə
ɔ̃ di də mwa kə ʒə sɥiz- œʁøzə
mε sε tɔ̃ vʁεmɑ̃ sə kə ʒə ʁəsɛ̃ ?
ʒə sε bjɛ̃ kə pεʁsɔnə nə mə kɔ̃pʁɑ̃

dapaʁɑ̃sə ʒə nεkspʁimə ʁjɛ̃
kεlkœ̃ də nɔʁmal
kεlkœ̃ ki sə sɑ̃s bjɛ̃
e puʁtɑ̃ ʒə mə sɑ̃s tεllmɑ̃ mal

dɑ̃ lə silɑ̃sə də la nɥi
ʒə plœʁə… sələ dɑ̃ mɔ̃ li
ʒə ʁəvwa ma vi
e tu ka nε kə ɡaʃi

ʒə nə sε pa
la kozə də sε tuʁmɑ̃
ɑ̃fui ɑ̃ mwa
dəpɥi bjɛ̃ tʁo lɔ̃tɑ̃

ʒə vudʁε puvwaʁ kʁje
kʁje kə ʒə nə vε pa bjɛ̃
kʁje kə ʒε bəzwɛ̃ də kεlkœ̃
puʁ puvwaʁ mə kɔ̃fje

mε ʒə nə pø pa
ʒə ni aʁivə pa
alɔʁ sələ ʒə ʁεstə
ɑ̃n- atɑ̃dɑ̃ kɔ̃ sapεʁkwave də ma dətʁεsə…