Poeme : Enterré

C’est aujourd’hui, pour ce matin,
Que tu seras mis en terre,
Une journée de pur chagrin,
Sur toutes ces mines si austères.

Je me souviendrais longtemps
De cet homme assis, simplement,
De ces belles dents, d’un dentier si blanc,
De cette vieillesse, s’essoufflant.

De ses phrases, aux langages fleuris,
De ces colères inutiles et brutales,
De son petit corps amigri,
De ses petits souvenirs qui font mal.

Au nom du Père, du Fils, et du Saint Esprit,
Sur cette tombe de terre fraiche et brune,
Qu’orne une simple croix gravée, un crucifix,
Sur le promontoire du rocher de Roquebrune.

sεt- oʒuʁdɥi, puʁ sə matɛ̃,
kə ty səʁa miz- ɑ̃ teʁə,
ynə ʒuʁne də pyʁ ʃaɡʁɛ̃,
syʁ tutə sε minə si ostεʁə.

ʒə mə suvjɛ̃dʁε lɔ̃tɑ̃
də sεt ɔmə asi, sɛ̃pləmɑ̃,
də sε bεllə dɑ̃, dœ̃ dɑ̃tje si blɑ̃,
də sεtə vjεjεsə, sesuflɑ̃.

də sε fʁazə, o lɑ̃ɡaʒə fləʁi,
də sε kɔlεʁəz- inytiləz- e bʁytalə,
də sɔ̃ pəti kɔʁz- amiɡʁi,
də sε pəti suvəniʁ ki fɔ̃ mal.

o nɔ̃ dy pεʁə, dy fis, e dy sɛ̃ εspʁi,
syʁ sεtə tɔ̃bə də teʁə fʁεʃə e bʁynə,
kɔʁnə ynə sɛ̃plə kʁwa ɡʁave, œ̃ kʁysifiks,
syʁ lə pʁomɔ̃twaʁə dy ʁoʃe də ʁɔkεbʁynə.