Poeme : Un Etre De Trop

Un frisson me travers
Le froid me transperce.
Je sens mon cœur se glacé
Je le sens se déchirer,
Mes jambes ne me portent plus,
Ma vie est devenue surplus.

Un être de trop
Sur ce monde, dans ce trou.
Sentiment de terreur de bonheur
S’ecoule le long de mes veines
Je me remplit de rancœur, de douleur
Je suis devenue haine, peine

Et maintenant que faire ?
Mon point lentement se sert.
Sourir au malheur ?
Et pleuré le bonheur…

œ̃ fʁisɔ̃ mə tʁavεʁ
lə fʁwa mə tʁɑ̃spεʁsə.
ʒə sɑ̃s mɔ̃ kœʁ sə ɡlase
ʒə lə sɑ̃s sə deʃiʁe,
mε ʒɑ̃bə nə mə pɔʁte plys,
ma vi ε dəvənɥ syʁply.

œ̃n- εtʁə də tʁo
syʁ sə mɔ̃də, dɑ̃ sə tʁu.
sɑ̃timɑ̃ də teʁœʁ də bɔnœʁ
səkulə lə lɔ̃ də mε vεnə
ʒə mə ʁɑ̃pli də ʁɑ̃kœʁ, də dulœʁ
ʒə sɥi dəvənɥ-εnə, pεnə

e mɛ̃tənɑ̃ kə fεʁə ?
mɔ̃ pwɛ̃ lɑ̃təmɑ̃ sə sεʁ.
suʁiʁ o malœʁ ?
e pləʁe lə bɔnœʁ…