Poeme : L’ange

Une jeune fille seule entraint de ce balancer sur sa balançoire,
Elle est isolée du monde,
Dans son monde à elle,
Elle s’évade,
Mais sans se rendre compte,
Elle est devenu un ange,
Elle s’est meurtrie toute seule dans sa solitude,
Elle apperçoie ce brouillard mais ne dit rien. .
Ces ailes prouvent quelle n’est belle et bien plus de ce monde, ou peut-être elle commence à partir ce celui ci…
Celà semble si irréel…
Pourtant cette jeune fille c’est moi…

ynə ʒənə fijə sələ ɑ̃tʁɛ̃ də sə balɑ̃se syʁ sa balɑ̃swaʁə,
εllə εt- izɔle dy mɔ̃də,
dɑ̃ sɔ̃ mɔ̃də a εllə,
εllə sevadə,
mε sɑ̃ sə ʁɑ̃dʁə kɔ̃tə,
εllə ε dəvəny œ̃n- ɑ̃ʒə,
εllə sε məʁtʁi tutə sələ dɑ̃ sa sɔlitydə,
εllə apεʁswa sə bʁujaʁ mε nə di ʁjɛ̃.
sεz- εlə pʁuve kεllə nε bεllə e bjɛ̃ plys də sə mɔ̃də, u pø tεtʁə εllə kɔmɑ̃sə a paʁtiʁ sə səlɥi si…
səla sɑ̃blə si iʁeεl…
puʁtɑ̃ sεtə ʒənə fijə sε mwa…