Poeme : Etoile

Au milieu de cette nuit d’hiver,
Une suele étoile scintille encore.
Elle me dit s’apeller jerôme
Mais déjà je n’écoute plus…

Mon cœur s’envole et je le suis,
Tel un aigle ébloui
Par cette lumiere si géniale
Aux yeux si marrons
Aux cheveux si brun
A la bouche si merveilleuse…

La nuit se teinté de noir
Déjà le jour efface mon rêve
Me laissant à peine le temps de te dire
Jêrôme je t’aime…

o miljø də sεtə nɥi divεʁ,
ynə sɥələ etwalə sɛ̃tijə ɑ̃kɔʁə.
εllə mə di sapεlle ʒəʁomə
mε deʒa ʒə nekutə plys…

mɔ̃ kœʁ sɑ̃vɔlə e ʒə lə sɥi,
tεl œ̃n- εɡlə eblui
paʁ sεtə lymjəʁə si ʒenjalə
oz- iø si maʁɔ̃
o ʃəvø si bʁœ̃
a la buʃə si mεʁvεjøzə…

la nɥi sə tɛ̃te də nwaʁ
deʒa lə ʒuʁ efasə mɔ̃ ʁεvə
mə lεsɑ̃ a pεnə lə tɑ̃ də tə diʁə
ʒεʁomə ʒə tεmə…