Poeme : Le Silence

Le jour se lève
Je rêve du lendemain
Ou ses yeux rencontreront les miens
Nos âmes se parleront
Et nos souffles se couperont
Aucune parole
Toujours pareil
Silence, silence, on tourne une scène
Toujours le même scénario
Je suis lasse de cette histoire
Demain je te parlerais
Te demanderais quant est il
Sommes-nous amoureux
Ou je t’oublierai
Je vivrais ma vie sans y penser
Ou je te taquinerais
Faire l’indifférente
Rire à haute voix
Faire l’intéressante
Le sommeil s’est évadé
Par toutes ces pensées
Le jour se lève
Je me sens plus de cette terre
Mon âme flotte
J’arrive je te vois
Et rebelote je vibre pour toi
Idiote, ou sont tes résolutions
Tu sombres encore dans le silence

lə ʒuʁ sə lεvə
ʒə ʁεvə dy lɑ̃dəmɛ̃
u sεz- iø ʁɑ̃kɔ̃tʁəʁɔ̃ lε mjɛ̃
noz- amə sə paʁləʁɔ̃
e no suflə sə kupəʁɔ̃
okynə paʁɔlə
tuʒuʁ paʁεj
silɑ̃sə, silɑ̃sə, ɔ̃ tuʁnə ynə sεnə
tuʒuʁ lə mεmə senaʁjo
ʒə sɥi lasə də sεtə istwaʁə
dəmɛ̃ ʒə tə paʁləʁε
tə dəmɑ̃dəʁε kɑ̃ εt- il
sɔmə nuz- amuʁø
u ʒə tubljəʁε
ʒə vivʁε ma vi sɑ̃z- i pɑ̃se
u ʒə tə takinəʁε
fεʁə lɛ̃difeʁɑ̃tə
ʁiʁə a-otə vwa
fεʁə lɛ̃teʁesɑ̃tə
lə sɔmεj sεt- evade
paʁ tutə sε pɑ̃se
lə ʒuʁ sə lεvə
ʒə mə sɑ̃s plys də sεtə teʁə
mɔ̃n- amə flɔtə
ʒaʁivə ʒə tə vwa
e ʁəbəlɔtə ʒə vibʁə puʁ twa
idjɔtə, u sɔ̃ tε ʁezɔlysjɔ̃
ty sɔ̃bʁəz- ɑ̃kɔʁə dɑ̃ lə silɑ̃sə