Poeme : Mutilation

Comment ais-je pu en arriver là ?
Je n’ai jamais pensé tomber si bas,
Il ne m’a fallut qu’une seule seconde,
Ce cercueil me tend les bras, je tombe,
J’ai perdue toute notion de contrôle,
La soumission n’est plus que mon seul rôle,
Je me retrouve seule fasse à la peur,
Qui m’enlève toute trace de bonheur,
J’ai besoin d’évacuer toute ma peine,
D’un coup m’envahit une vague de haine,
Cette lame je prends, je caresse ma peau,
Mais voilà qu’elle se plante sans dire un mot,
Je souffre en silence de cette douleur intense,
Et je recommence avec prudence,
Ce sang coulant de mes nombreuses plaies,
Reflète tout le mal que je vous fais,
Seulement, je ne peux plus m’arréter,
Quoi que je fasse je ne peux m’empêcher,
Espérant toujours que c’est la dernière fois,
Mais que faire quand on a perdu la foi ?

kɔmɑ̃ εs ʒə py ɑ̃n- aʁive la ?
ʒə nε ʒamε pɑ̃se tɔ̃be si ba,
il nə ma faly kynə sələ səɡɔ̃də,
sə sεʁkœj mə tɑ̃ lε bʁa, ʒə tɔ̃bə,
ʒε pεʁdɥ tutə nɔsjɔ̃ də kɔ̃tʁolə,
la sumisjɔ̃ nε plys kə mɔ̃ səl ʁolə,
ʒə mə ʁətʁuvə sələ fasə a la pœʁ,
ki mɑ̃lεvə tutə tʁasə də bɔnœʁ,
ʒε bəzwɛ̃ devakɥe tutə ma pεnə,
dœ̃ ku mɑ̃vai ynə vaɡ də-εnə,
sεtə lamə ʒə pʁɑ̃, ʒə kaʁεsə ma po,
mε vwala kεllə sə plɑ̃tə sɑ̃ diʁə œ̃ mo,
ʒə sufʁə ɑ̃ silɑ̃sə də sεtə dulœʁ ɛ̃tɑ̃sə,
e ʒə ʁəkɔmɑ̃sə avεk pʁydɑ̃sə,
sə sɑ̃ kulɑ̃ də mε nɔ̃bʁøzə plε,
ʁəflεtə tu lə mal kə ʒə vu fε,
sələmɑ̃, ʒə nə pø plys maʁete,
kwa kə ʒə fasə ʒə nə pø mɑ̃pεʃe,
εspeʁɑ̃ tuʒuʁ kə sε la dεʁnjεʁə fwa,
mε kə fεʁə kɑ̃t- ɔ̃n- a pεʁdy la fwa ?