Poeme : Ma Chere Mort

Elle a versé ses larmes de fièl
Sur le grimoire maléfique d’un sorcier.
Fuyant éperdumment sous un ciel empourpré
Le hurlement sordide de cette incantation mortelle.

Mais ma course me ramena à elle.
Tombant à ses pieds
Je me mis a sangloter.
Jamais je ne l’avais trouvé aussi belle !

Dès lors, elle tenta d’acculer mes rêves
Au tréfond de mon esprit
Sur l’ordre de ce fou qui sourit
Pour me faire quitter l’asile de ma grève.

Expiant mille fois toutes mes fautes
Je subis les âffres de ses assauts maudis,
Pour le plaisir de la sentir, douce folie,
Verser mon sang dont l’âcre parfum flotte.

Mais je ne peux souffrir plus d’outrages
Sans laisser grandir ma rage
Qui deviendra bientot un orage
Balayant tout sur son passage.

22/09/1993

εllə a vεʁse sε laʁmə- də fjεl
syʁ lə ɡʁimwaʁə malefikə dœ̃ sɔʁsje.
fyiɑ̃ epεʁdymɑ̃ suz- œ̃ sjεl ɑ̃puʁpʁe
lə yʁləmɑ̃ sɔʁdidə də sεtə ɛ̃kɑ̃tasjɔ̃ mɔʁtεllə.

mε ma kuʁsə mə ʁaməna a εllə.
tɔ̃bɑ̃ a sε pje
ʒə mə miz- a sɑ̃ɡlɔte.
ʒamε ʒə nə lavε tʁuve osi bεllə !

dε lɔʁ, εllə tɑ̃ta dakyle mε ʁεvə
o tʁefɔ̃ də mɔ̃n- εspʁi
syʁ lɔʁdʁə də sə fu ki suʁi
puʁ mə fεʁə kite lazilə də ma ɡʁεvə.

εkspjɑ̃ milə fwa tutə mε fotə
ʒə sybi lεz- afʁə- də sεz- aso modi,
puʁ lə plεziʁ də la sɑ̃tiʁ, dusə fɔli,
vεʁse mɔ̃ sɑ̃ dɔ̃ lakʁə paʁfœ̃ flɔtə.

mε ʒə nə pø sufʁiʁ plys dutʁaʒə
sɑ̃ lεse ɡʁɑ̃diʁ ma ʁaʒə
ki dəvjɛ̃dʁa bjɛ̃to œ̃n- ɔʁaʒə
balεjɑ̃ tu syʁ sɔ̃ pasaʒə.

vɛ̃t- dø slaʃ zeʁo nəf slaʃ milə nəf sɑ̃ katʁə vɛ̃- tʁεzə