Prose : Miss G

Mademoiselle Grâce s’est faufilée
De tout son cou entre branches
La délicate
La ballerine des savanes.
Du bout des babines elle s’en va
Croquer la feuille d’acacia
La délicieuse
Près des nuages tout là-bas.

Elle n’est pas bavarde
La langue bleue
Elle dort peu
Elle ne baille pas.

Quand elle cavale,
Toute de pinceaux-pattes
C’est un éventail
Que coquette agite.

La belle effleure la chaleur.

Géante fine et confuse
Piquetée de rousseurs
Je l’imagine câline, naïve,
Un brin boudeuse
Au-dessus des poussières.

Tout paraît petit pour cet oiseau de terre.

madəmwazεllə ɡʁasə sε fofile
də tu sɔ̃ ku ɑ̃tʁə bʁɑ̃ʃə
la delikatə
la balʁinə dε savanə.
dy bu dε babinəz- εllə sɑ̃ va
kʁɔke la fœjə dakasja
la delisjøzə
pʁε dε nɥaʒə tu la ba.

εllə nε pa bavaʁdə
la lɑ̃ɡ blø
εllə dɔʁ pø
εllə nə bajə pa.

kɑ̃t- εllə kavalə,
tutə də pɛ̃so patə
sεt- œ̃n- evɑ̃taj
kə kɔkεtə aʒitə.

la bεllə eflœʁə la ʃalœʁ.

ʒeɑ̃tə finə e kɔ̃fyzə
pikəte də ʁusœʁ
ʒə limaʒinə kalinə, najvə,
œ̃ bʁɛ̃ budøzə
o dəsy dε pusjεʁə.

tu paʁε pəti puʁ sεt wazo də teʁə.