Poeme : Craindre

Je ne suis pas le centre du monde certe,
Mais je ne veux pas rester inerte,
Ne pouvant rien exprimer,
De peur d’etre jugée
Je ne peux que me dir que j’arreterais de souffrir,
Il me suffit juste de partire, de tout fuire,
De vous quitter, de m’en aller,
Il y a surement quelque chose aprés la vie,
Chaque jour je me rapproche de toi,
Qui m’as quitté en me disant que j’allais y arriver,
Ne sachant comment surmonter se boulversement,
Je me suis renfermée, pensant que sa m’aiderais,
Maintenant je me dis que j’ai été égoïste et surtout bete…
Ne sachant plus m’exprimer, je ne fait que pleuré
Je voudrait simplement me dire tout va bien,
Ne crains rien…

ʒə nə sɥi pa lə sɑ̃tʁə dy mɔ̃də sεʁtə,
mε ʒə nə vø pa ʁεste inεʁtə,
nə puvɑ̃ ʁjɛ̃ εkspʁime,
də pœʁ dεtʁə ʒyʒe
ʒə nə pø kə mə diʁ kə ʒaʁətəʁε də sufʁiʁ,
il mə syfi ʒystə də paʁtiʁə, də tu fɥiʁə,
də vu kite, də mɑ̃n- ale,
il i a syʁəmɑ̃ kεlkə ʃozə apʁe la vi,
ʃakə ʒuʁ ʒə mə ʁapʁoʃə də twa,
ki ma kite ɑ̃ mə dizɑ̃ kə ʒalεz- i aʁive,
nə saʃɑ̃ kɔmɑ̃ syʁmɔ̃te sə bulvεʁsəmɑ̃,
ʒə mə sɥi ʁɑ̃fεʁme, pɑ̃sɑ̃ kə sa mεdəʁε,
mɛ̃tənɑ̃ ʒə mə di kə ʒε ete eɡɔistə e syʁtu bətə…
nə saʃɑ̃ plys mεkspʁime, ʒə nə fε kə pləʁe
ʒə vudʁε sɛ̃pləmɑ̃ mə diʁə tu va bjɛ̃,
nə kʁɛ̃ ʁjɛ̃…