Poeme : Avant Le Réveil

Éteint ses yeux
L’obscur…
Ferme sa bouche
Nautonier le murmure
Langue sinueuse
Se taise… La nuit
Bourdonne…
À son retrait
L’espace infini
En sa native perfection
L’aurore. . Rose-Bébé
En simple bonjour
Avant le jour
Sur les fleurs endormies
Signe de son eau
L’instant de s’ouvrir
Et à chaque renaissance
Soustraite de l’oubli
Dans la couleur…
En elle devenue…
Miroite le sourire.
****TLP. N

etɛ̃ sεz- iø
lɔpskyʁ…
fεʁmə sa buʃə
notɔnje lə myʁmyʁə
lɑ̃ɡ sinɥøzə
sə tεzə… la nɥi
buʁdɔnə…
a sɔ̃ ʁətʁε
lεspasə ɛ̃fini
ɑ̃ sa nativə pεʁfεksjɔ̃
loʁɔʁə. ʁozə bebe
ɑ̃ sɛ̃plə bɔ̃ʒuʁ
avɑ̃ lə ʒuʁ
syʁ lε flœʁz- ɑ̃dɔʁmi
siɲə də sɔ̃n- o
lɛ̃stɑ̃ də suvʁiʁ
e a ʃakə ʁənεsɑ̃sə
sustʁεtə də lubli
dɑ̃ la kulœʁ…
ɑ̃n- εllə dəvənɥ…
miʁwatə lə suʁiʁə.
asteʁiskə asteʁiskə asteʁiskə asteʁiskə te εl pe. εn asteʁiskə asteʁiskə asteʁiskə asteʁiskə