Poeme : Recette

Je ne sais pas c’est quoi la recette du bonheure
Car mon entourage ne fais que me briser le cœur
Il me separe de ce que j’aime
Croyant que je n’aurai pas de peine
Ou simplement que je vais m’en remettre
Desoler mais je ne peux pas me le permettre
Je me suis trop attacher
Sans penser a me mefier
Sans penser que sa ferais mal
Sans penser qu’il en aurait ete capable
Celle la je ne l’ai jamais vue venir
Je pensais que j’aimais sa allais finir
J’ai tellement attendu
Que maitenant tu abandonnes, tu ne participes plus
Il pense s’en defaire facilement
Il a preferer jouer avec mes sentiments
Mais je ne suis pas prette de l’oublier
Jamais je ne leurs pardonnerai
Vouloir s’en debarasser
Parce qu’elle passe son temps a pleurer
C’est vraiment sans cœur
Elle montre seulement sa douleur
Rien d’anormal
Elle prouve seulement qu’elle a mal
Seulement parce qu’elle s’exprime
Vous voulez qu’ont la supprime
De notre vie
Moi je ne me l’aurais jamais permis

ʒə nə sε pa sε kwa la ʁəsεtə dy bɔnəʁ
kaʁ mɔ̃n- ɑ̃tuʁaʒə nə fε kə mə bʁize lə kœʁ
il mə səpaʁə də sə kə ʒεmə
kʁwajɑ̃ kə ʒə noʁε pa də pεnə
u sɛ̃pləmɑ̃ kə ʒə vε mɑ̃ ʁəmεtʁə
dəzɔle mε ʒə nə pø pa mə lə pεʁmεtʁə
ʒə mə sɥi tʁo ataʃe
sɑ̃ pɑ̃se a mə məfje
sɑ̃ pɑ̃se kə sa fəʁε mal
sɑ̃ pɑ̃se kil ɑ̃n- oʁε ətə kapablə
sεllə la ʒə nə lε ʒamε vɥ vəniʁ
ʒə pɑ̃sε kə ʒεmε sa alε finiʁ
ʒε tεllmɑ̃ atɑ̃dy
kə mεtənɑ̃ ty abɑ̃dɔnə, ty nə paʁtisipə plys
il pɑ̃sə sɑ̃ dəfεʁə fasiləmɑ̃
il a pʁəfəʁe ʒue avεk mε sɑ̃timɑ̃
mε ʒə nə sɥi pa pʁεtə də lublje
ʒamε ʒə nə lœʁ paʁdɔnəʁε
vulwaʁ sɑ̃ dəbaʁase
paʁsə kεllə pasə sɔ̃ tɑ̃z- a pləʁe
sε vʁεmɑ̃ sɑ̃ kœʁ
εllə mɔ̃tʁə sələmɑ̃ sa dulœʁ
ʁjɛ̃ danɔʁmal
εllə pʁuvə sələmɑ̃ kεllə a mal
sələmɑ̃ paʁsə kεllə sεkspʁimə
vu vule kɔ̃ la sypʁimə
də nɔtʁə vi
mwa ʒə nə mə loʁε ʒamε pεʁmi