Poeme : L’oiselle

La plus pure des colombes vient d’arriver,
La dentelle de ses plumes part en filant,
Sa gorge est couverte d’une encolure en V,
Sa calotte, lâchement bouclée, vole au vent,
Devant l’église, sa queue traîne en cathédrale :
Une oiselle, belle du bec aux sus-caudales !

la plys pyʁə dε kɔlɔ̃bə vjɛ̃ daʁive,
la dɑ̃tεllə də sε plymə paʁ ɑ̃ filɑ̃,
sa ɡɔʁʒə ε kuvεʁtə dynə ɑ̃kɔlyʁə ɑ̃ ve,
sa kalɔtə, laʃəmɑ̃ bukle, vɔlə o vɑ̃,
dəvɑ̃ leɡlizə, sa kø tʁεnə ɑ̃ katedʁalə :
ynə wazεllə, bεllə dy bεk o sy kodalə !