Poeme : Les Temps Change

Qu’on le veuille ou non les temps change
Rien n’est pleus pareil l’obcuriter regne
Se monde sans pitier et sans ange
L’ombre revien sans penser aux dieu soleil

Tout se dont a quoi je pensai
S’evapore dans une grande fumer
Le noir devien la nouvelle couleur
Et le diable peu revenir sans peur

De toute mes plai ouverte
Seul une ne veut pas s’en remettre
Qui apartien a mon cœur en eclate
Et seul moi puisse l’aider a la reparer et a la transmettre

Mes sentiment prenne le dessu
Se qui est ceci la pire des faiblesse
Ma source d’impuissance est revenu
Mait tout sa ne peu rendre plus malheureuse ma princesse

Maintenant ke les demon son la notre seul chance
Est de les suivre ou de mourir comme un esclave
Je ne puis mes confesser pour se ke g pu fai sans inteligence
Maintenant ke c fai je ne peu plus rien faire pour ratraper la lave

Ki coule sur mes joues fragile
Et ne veulent plus s’arreter
Maintenat ke les battement de mon cœur on cesser
Je vai enfin pouvoir vs laisser trankil

kɔ̃ lə vœjə u nɔ̃ lε tɑ̃ ʃɑ̃ʒə
ʁjɛ̃ nε pløs paʁεj lɔbkyʁite ʁεɲə
sə mɔ̃də sɑ̃ pitje e sɑ̃z- ɑ̃ʒə
lɔ̃bʁə ʁəvjɛ̃ sɑ̃ pɑ̃se o djø sɔlεj

tu sə dɔ̃ a kwa ʒə pɑ̃sε
səvapɔʁə dɑ̃z- ynə ɡʁɑ̃də fyme
lə nwaʁ dəvjɛ̃ la nuvεllə kulœʁ
e lə djablə pø ʁəvəniʁ sɑ̃ pœʁ

də tutə mε plε uvεʁtə
səl ynə nə vø pa sɑ̃ ʁəmεtʁə
ki apaʁtjɛ̃ a mɔ̃ kœʁ ɑ̃n- εklatə
e səl mwa pɥisə lεde a la ʁəpaʁe e a la tʁɑ̃smεtʁə

mε sɑ̃timɑ̃ pʁεnə lə dəsy
sə ki ε səsi la piʁə dε fεblεsə
ma suʁsə dɛ̃pɥisɑ̃sə ε ʁəvəny
mε tu sa nə pø ʁɑ̃dʁə plys maləʁøzə ma pʁɛ̃sεsə

mɛ̃tənɑ̃ kə lε dəmɔ̃ sɔ̃ la nɔtʁə səl ʃɑ̃sə
ε də lε sɥivʁə u də muʁiʁ kɔmə œ̃n- εsklavə
ʒə nə pɥi mε kɔ̃fese puʁ sə kə ʒe py fε sɑ̃z- ɛ̃təliʒɑ̃sə
mɛ̃tənɑ̃ kə se fε ʒə nə pø plys ʁjɛ̃ fεʁə puʁ ʁatʁape la lavə

ki kulə syʁ mε ʒu fʁaʒilə
e nə vəle plys saʁəte
mɛ̃təna kə lε batəmɑ̃ də mɔ̃ kœʁ ɔ̃ sese
ʒə vε ɑ̃fɛ̃ puvwaʁ ve εs lεse tʁɑ̃kil