Poeme : Crise De Justice

Tu bouges tu t’agites
Comme une jeune hérétique
Tu tonnes résonnes
Tu casses tu t’agaces

Je reste de glace
J’attends que le temps
Suspende son vol
J’attends que tu t’étioles

Et je guette l’instant
Où tu vas reprendre ton souffle
Et où brièvement tu t’essouffles
En respirant bruyamment

Tu fourbis tes armes
Et attends que je te désarme
Par des larmes
Elles ne couleront pas

Géante, violente,
Ta furie dépasse le temps
Et moi stoïque j’attends
Que passe le temps

Puis je bouge, je me déplace
Doucement, lentement, tout en restant de glace
Une petite flamme vacille dans tes yeux
Celle de la raison

Qui te fait soudainement dire non
Reviens à la raison
Calme ta foudre ton ouragan
Ta folie dévaste le temps

Elle ne changera rien à l’affaire
Tu ne changeras pas le cours de ces guerres
Par contre c’est bien toi qui en mène une
Alors que tu ne veux pas la faire

Tu bouges tu t’agites
Comme une jeune hérétique
Tu tonnes résonnes
Tu casses tu t’agaces
Je reste de glace
J’attends que tu t’étioles

ty buʒə ty taʒitə
kɔmə ynə ʒənə eʁetikə
ty tɔnə ʁezɔnə
ty kasə ty taɡasə

ʒə ʁεstə də ɡlasə
ʒatɑ̃ kə lə tɑ̃
syspɑ̃də sɔ̃ vɔl
ʒatɑ̃ kə ty tesjɔlə

e ʒə ɡεtə lɛ̃stɑ̃
u ty va ʁəpʁɑ̃dʁə tɔ̃ suflə
e u bʁjεvəmɑ̃ ty tesuflə
ɑ̃ ʁεspiʁɑ̃ bʁyiamɑ̃

ty fuʁbi tεz- aʁmə
e atɑ̃ kə ʒə tə dezaʁmə
paʁ dε laʁmə
εllə nə kuləʁɔ̃ pa

ʒeɑ̃tə, vjɔlɑ̃tə,
ta fyʁi depasə lə tɑ̃
e mwa stɔikə ʒatɑ̃
kə pasə lə tɑ̃

pɥi ʒə buʒə, ʒə mə deplasə
dusəmɑ̃, lɑ̃təmɑ̃, tut- ɑ̃ ʁεstɑ̃ də ɡlasə
ynə pətitə flamə vasijə dɑ̃ tεz- iø
sεllə də la ʁεzɔ̃

ki tə fε sudεnəmɑ̃ diʁə nɔ̃
ʁəvjɛ̃z- a la ʁεzɔ̃
kalmə ta fudʁə tɔ̃n- uʁaɡɑ̃
ta fɔli devastə lə tɑ̃

εllə nə ʃɑ̃ʒəʁa ʁjɛ̃ a lafεʁə
ty nə ʃɑ̃ʒəʁa pa lə kuʁ də sε ɡeʁə
paʁ kɔ̃tʁə sε bjɛ̃ twa ki ɑ̃ mεnə ynə
alɔʁ kə ty nə vø pa la fεʁə

ty buʒə ty taʒitə
kɔmə ynə ʒənə eʁetikə
ty tɔnə ʁezɔnə
ty kasə ty taɡasə
ʒə ʁεstə də ɡlasə
ʒatɑ̃ kə ty tesjɔlə