Poeme : Méli Mélo

Le temps joue sur l’eau
Où marchent les oiseaux.
La terre seule s’éclaire
D’une nouvelle lumière.
La solitude se presse
Sans larme ni détresse.
La musique s’écroule
Dans le feu qui roule en boule.
Les cicatrices s’effacent
Sans personne qui le sache.
Les blessures persistent,
Le soleil reste triste.
La vie contente s’envole
Mais toujours rejoint le sol…

lə tɑ̃ ʒu syʁ lo
u maʁʃe lεz- wazo.
la teʁə sələ seklεʁə
dynə nuvεllə lymjεʁə.
la sɔlitydə sə pʁεsə
sɑ̃ laʁmə ni detʁεsə.
la myzikə sekʁulə
dɑ̃ lə fø ki ʁulə ɑ̃ bulə.
lε sikatʁisə sefase
sɑ̃ pεʁsɔnə ki lə saʃə.
lε blesyʁə pεʁsiste,
lə sɔlεj ʁεstə tʁistə.
la vi kɔ̃tɑ̃tə sɑ̃vɔlə
mε tuʒuʁ ʁəʒwɛ̃ lə sɔl…