Poeme : Ma Platine

Ma platine
Celle qui a souffert
Sous son pelage d’hivers
Petite persane blanche neige
Au souvenir de braise
Celle qu’on a battue a mort
Cette petite chatte une vrai trésor
Adorable comme tout
Mais qu’ils on roué de coup
Adopter pour reproduction
D’elle ils ne faisaient pas attention
Sauf pour la battre atrocement
Parce qu’elle ne se laissée prendre facilement
Je l’ai prise sous mon aile
Ma platine était enfin heureuse et belle
Elle a été au toilettage
Enfin pu voir son beau pelage
Soignée de sa galle des oreilles
Enfin devenue une vrai merveille
Elle ne demande que des câlins
Sur mes genoux elle viens cherchée ma mains
Elle ronronne comme un ti chaton
Et moi je ne demande que ça au fond
Qu’elle sois heureuse après t’en de malheur
Et la caressée pendant des heures
A ma platine a moi
Qui es devenue mon trésor a moi !

ma platinə
sεllə ki a sufεʁ
su sɔ̃ pəlaʒə divεʁ
pətitə pεʁsanə blɑ̃ʃə nεʒə
o suvəniʁ də bʁεzə
sεllə kɔ̃n- a batɥ a mɔʁ
sεtə pətitə ʃatə ynə vʁε tʁezɔʁ
adɔʁablə kɔmə tu
mε kilz- ɔ̃ ʁue də ku
adɔpte puʁ ʁəpʁɔdyksjɔ̃
dεllə il nə fəzε pa atɑ̃sjɔ̃
sof puʁ la batʁə atʁɔsəmɑ̃
paʁsə kεllə nə sə lεse pʁɑ̃dʁə fasiləmɑ̃
ʒə lε pʁizə su mɔ̃n- εlə
ma platinə etε ɑ̃fɛ̃ œʁøzə e bεllə
εllə a ete o twalεtaʒə
ɑ̃fɛ̃ py vwaʁ sɔ̃ bo pəlaʒə
swaɲe də sa ɡalə dεz- ɔʁεjə
ɑ̃fɛ̃ dəvənɥ ynə vʁε mεʁvεjə
εllə nə dəmɑ̃də kə dε kalɛ̃
syʁ mε ʒənuz- εllə vjɛ̃ ʃεʁʃe ma mɛ̃
εllə ʁɔ̃ʁɔnə kɔmə œ̃ ti ʃatɔ̃
e mwa ʒə nə dəmɑ̃də kə sa o fɔ̃
kεllə swaz- œʁøzə apʁε tɑ̃ də malœʁ
e la kaʁese pɑ̃dɑ̃ dεz- œʁ
a ma platinə a mwa
ki ε dəvənɥ mɔ̃ tʁezɔʁ a mwa !