Poeme : Lorsque Vient L’automne

Les feuilles jaunissent
Du temps qui passe
La nature se tapisse
De ramures qui s’échappent

Les arbres mis en berne
Par une saison qui passe
Les branches se dispersent
Paysage pas si terne

La flore s’emmitoufle
D’un manteau magnifique
Image coupant le souffle
Parure magique

L’esprit se gratifie
De cette photographie
La magnificence s’expose
Non besoin de prose

lε fœjə ʒonise
dy tɑ̃ ki pasə
la natyʁə sə tapisə
də ʁamyʁə ki seʃape

lεz- aʁbʁə- miz- ɑ̃ bεʁnə
paʁ ynə sεzɔ̃ ki pasə
lε bʁɑ̃ʃə sə dispεʁse
pεizaʒə pa si tεʁnə

la flɔʁə sɑ̃mituflə
dœ̃ mɑ̃to maɲifikə
imaʒə kupɑ̃ lə suflə
paʁyʁə maʒikə

lεspʁi sə ɡʁatifi
də sεtə fɔtɔɡʁafi
la maɲifisɑ̃sə sεkspozə
nɔ̃ bəzwɛ̃ də pʁozə