Poeme : Phobie

Une seconde vient de passer
Une goutte de plus dans l’océan
Et alors que file le temps
Je fais tout pour le rattraper

Chaque jour est un nouveau choix
Une nouvelle porte qui se ferme
Quand celle-ci sera à son terme
Combien n’auront pas eu de voix ?

Erreurs et regrets s’accumulent
Le cours d’eau jamais ne recule
Et le sablier tourne encore

Je cherche à travers le désert
En pleurant le sang que je perds
Ce chemin qui mène à la mort

ynə səɡɔ̃də vjɛ̃ də pase
ynə ɡutə də plys dɑ̃ lɔseɑ̃
e alɔʁ kə filə lə tɑ̃
ʒə fε tu puʁ lə ʁatʁape

ʃakə ʒuʁ εt- œ̃ nuvo ʃwa
ynə nuvεllə pɔʁtə ki sə fεʁmə
kɑ̃ sεllə si səʁa a sɔ̃ tεʁmə
kɔ̃bjɛ̃ noʁɔ̃ pa y də vwa ?

eʁœʁz- e ʁəɡʁε sakymyle
lə kuʁ do ʒamε nə ʁəkylə
e lə sablje tuʁnə ɑ̃kɔʁə

ʒə ʃεʁʃə a tʁavεʁ lə dezεʁ
ɑ̃ pləʁɑ̃ lə sɑ̃ kə ʒə pεʁd
sə ʃəmɛ̃ ki mεnə a la mɔʁ