Poeme : Une Pensee Pour Ma Vie…

A un age tres jeune, elle abandona sa vie
Ne lassant derriere elle que des souvenirs pourri
Qui la rongeait, qui lui faisait croire
Que la vie etait tout un cauchemard
Jamais ses parents ne lont-ils retrouve
Elle, ne voulant pas letre et enffermer
Librement, battant des ailes avec son amour
Elle se refie une vie a son tour
Deja, 15 ans, marie et mere d’un garcons
Du magnifique nom de Reno, qui lui semble si mignon
Elle tien ecnore debout, avec lecole et le travail
En esperant toujours, ne pas avoir de retrouvaille
Elle sait encore, sa mere la cherche partout
Mais je ne veux pas retourner chez nous…
Ou les cris de haine entre parents et fille ne cesse
…

Jamais plus je ne meterai les pieds dans cette salete de maison de fou

a œ̃n- aʒə tʁə- ʒənə, εllə abɑ̃dɔna sa vi
nə lasɑ̃ dəʁjəʁə εllə kə dε suvəniʁ puʁʁi
ki la ʁɔ̃ʒε, ki lɥi fəzε kʁwaʁə
kə la vi ətε tut- œ̃ koʃəmaʁ
ʒamε sε paʁɑ̃ nə lɔ̃ til ʁətʁuvə
εllə, nə vulɑ̃ pa lətʁə e ɑ̃fεʁme
libʁəmɑ̃, batɑ̃ dεz- εləz- avεk sɔ̃n- amuʁ
εllə sə ʁəfi ynə vi a sɔ̃ tuʁ
dəʒa viʁɡylə kɛ̃zə ɑ̃, maʁi e məʁə dœ̃ ɡaʁkɔ̃
dy maɲifikə nɔ̃ də ʁəno, ki lɥi sɑ̃blə si miɲɔ̃
εllə tjɛ̃ εknɔʁə dəbu, avεk ləkɔlə e lə tʁavaj
ɑ̃n- εspəʁɑ̃ tuʒuʁ, nə pa avwaʁ də ʁətʁuvajə
εllə sε ɑ̃kɔʁə, sa məʁə la ʃεʁʃə paʁtu
mε ʒə nə vø pa ʁətuʁne ʃe nu…
u lε kʁi də-εnə ɑ̃tʁə paʁɑ̃z- e fijə nə sεsə
…

ʒamε plys ʒə nə mətəʁε lε pje dɑ̃ sεtə salətə də mεzɔ̃ də fu