Poeme : Couleur Coeur

A l’encre de mes yeux
Mon cœur bat douloureux
Las et triste il s’émeut
D’un monde si haineux

A l’encre de mon sang
Mon âme souffle du vent
A fait de sa vie un don
Aux multiples souffrants

A l’encre du militant
Culturel et battant
Aux milles mots malmenant
Se payent les rançons

A l’encre de l’enfant
Se dessine la maison
Du bonheur incessant
Du jardin florissant

A l’encre de la mère
S’abreuve toute la terre
Se bâtissent des demeures
Sures et pleines de lumières

A l’encre de la femme
Se nourrit toute flamme
Se dénoue chaque drame
Se déposent les armes

A l’encre de mon cœur
Mes larmes coulent en vers
Ruisselant du malheur
D’un cœur devenu pierre.

Yano

a lɑ̃kʁə də mεz- iø
mɔ̃ kœʁ ba duluʁø
las e tʁistə il semø
dœ̃ mɔ̃də si-εnø

a lɑ̃kʁə də mɔ̃ sɑ̃
mɔ̃n- amə suflə dy vɑ̃
a fε də sa vi œ̃ dɔ̃
o myltiplə sufʁɑ̃

a lɑ̃kʁə dy militɑ̃
kyltyʁεl e batɑ̃
o milə mo malmənɑ̃
sə pεje lε ʁɑ̃sɔ̃

a lɑ̃kʁə də lɑ̃fɑ̃
sə desinə la mεzɔ̃
dy bɔnœʁ ɛ̃sesɑ̃
dy ʒaʁdɛ̃ flɔʁisɑ̃

a lɑ̃kʁə də la mεʁə
sabʁəvə tutə la teʁə
sə batise dε dəməʁə
syʁəz- e plεnə də lymjεʁə

a lɑ̃kʁə də la famə
sə nuʁʁi tutə flamə
sə denu ʃakə dʁamə
sə depoze lεz- aʁmə

a lɑ̃kʁə də mɔ̃ kœʁ
mε laʁmə- kule ɑ̃ vεʁ
ʁɥisəlɑ̃ dy malœʁ
dœ̃ kœʁ dəvəny pjeʁə.

iano