Poeme : Je Me Rappelle

Je me rappelle de tes mots doux,
Qui me parlaient d’amour fou,
D’avenir à deux, d’être parents,
Et ça me combler vraiment…

Je me rappelle de tes réveils la nuit,
Lorsque tu voulais me couvrir de tes envies,
Pour une montée terrible,
Au pays des milles merveilles…

Je me rappelle que tu ne pouvais te passer de moi,
Que tu voulais inlassablement de moi,
Mais maintenant tout cela je ne le vois plus,
Et mon cœur se sent comme nu…

Il a besoin de ton amour,
Celui que tu désirais pour toujours,
De tes mots et de tes gestes tendres,
Tu sais ceux qui veulent me dire « je t’aime » !

ʒə mə ʁapεllə də tε mo du,
ki mə paʁlε damuʁ fu,
davəniʁ a dø, dεtʁə paʁɑ̃,
e sa mə kɔ̃ble vʁεmɑ̃…

ʒə mə ʁapεllə də tε ʁevεj la nɥi,
lɔʁskə ty vulε mə kuvʁiʁ də tεz- ɑ̃vi,
puʁ ynə mɔ̃te teʁiblə,
o pεi dε milə mεʁvεjə…

ʒə mə ʁapεllə kə ty nə puvε tə pase də mwa,
kə ty vulεz- ɛ̃lasabləmɑ̃ də mwa,
mε mɛ̃tənɑ̃ tu səla ʒə nə lə vwa plys,
e mɔ̃ kœʁ sə sɑ̃ kɔmə ny…

il a bəzwɛ̃ də tɔ̃n- amuʁ,
səlɥi kə ty deziʁε puʁ tuʒuʁ,
də tε moz- e də tε ʒεstə tɑ̃dʁə,
ty sε sø ki vəle mə diʁə « ʒə tεmə » !