Poeme : Tentation

De ta plume, l’encre ruisselante
Se répend en mon esprit acerbe.
Animatrice habile au verbe
Je te devine illuminante

Mes courses folles aux milieu des fleurs
Les odeurs faciles, les abeilles au miel
Jours apres jours, trébuchent, se meurent
Sous mes pas innanimés, véniels…

En ton « maux » je me reconnais
Nos ames taciturnes rencontrés
Au plaisir simple de fréquentation
J’y prend gout, quelle tentation…

də ta plymə, lɑ̃kʁə ʁɥisəlɑ̃tə
sə ʁepɑ̃t- ɑ̃ mɔ̃n- εspʁi asεʁbə.
animatʁisə-abilə o vεʁbə
ʒə tə dəvinə ilyminɑ̃tə

mε kuʁsə- fɔləz- o miljø dε flœʁ
lεz- ɔdœʁ fasilə, lεz- abεjəz- o mjεl
ʒuʁz- apʁə- ʒuʁ, tʁebyʃe, sə məʁe
su mε pa inanime, venjεl…

ɑ̃ tɔn « moks » ʒə mə ʁəkɔnε
noz- amə tasityʁnə- ʁɑ̃kɔ̃tʁe
o plεziʁ sɛ̃plə də fʁekɑ̃tasjɔ̃
ʒi pʁɑ̃ ɡu, kεllə tɑ̃tasjɔ̃…