Poeme : Porcelaine

Etre une pouper de porcelaine jaurais la haine
Me faire remarquer et critiquer
Jen suis incapable c’est incroyable
Chaque soire je me regarde dans un miroire
Et chui incapable de le croire
S’eux qui mon vue les larme au yeux
On toute suite crue que jetais une intrue
Mais avec le temps il mon reconnue

J’ai besoin d’etre secourue Et Soutenu
C’est pourquoi je croie que je suis ta proie
Innocente et sans défense
Je ne pourrais jamais
Te supporter et te regarder
Me détruire et me punire

Jai besouin de quellequn qui me respecte
Et me protecte
Jme sen si seule et abandonner
Sque tu ma donner
Na pu importance car mintenan c du passé
On veut toujours tout recommencer
Retourner dans le passé
Mais c’est si dure a oublier

Même sans cœur
Jai peur… l’horreure
J’ai faite une gross erreure
C’est seulement maintenant
Que je le réalise
Par ma grande surprise

Je suis en porcelaine et jai la Haine de me voire dans un miroir. .

εtʁə ynə pupe də pɔʁsəlεnə ʒoʁε la-εnə
mə fεʁə ʁəmaʁke e kʁitike
ʒεn sɥiz- ɛ̃kapablə sεt- ɛ̃kʁwajablə
ʃakə swaʁə ʒə mə ʁəɡaʁdə dɑ̃z- œ̃ miʁwaʁə
e ʃɥi ɛ̃kapablə də lə kʁwaʁə
sø ki mɔ̃ vɥ lε laʁmə o iø
ɔ̃ tutə sɥitə kʁy kə ʒətεz- ynə ɛ̃tʁy
mεz- avεk lə tɑ̃z- il mɔ̃ ʁəkɔnɥ

ʒε bəzwɛ̃ dεtʁə səkuʁy e sutəny
sε puʁkwa ʒə kʁwa kə ʒə sɥi ta pʁwa
inɔsɑ̃tə e sɑ̃ defɑ̃sə
ʒə nə puʁʁε ʒamε
tə sypɔʁte e tə ʁəɡaʁde
mə detʁɥiʁə e mə pyniʁə

ʒε bəzuɛ̃ də kεllkn ki mə ʁεspεktə
e mə pʁɔtεktə
ʒmə sεn si sələ e abɑ̃dɔne
skə ty ma dɔne
na py ɛ̃pɔʁtɑ̃sə kaʁ mɛ̃tənɑ̃ se dy pase
ɔ̃ vø tuʒuʁ tu ʁəkɔmɑ̃se
ʁətuʁne dɑ̃ lə pase
mε sε si dyʁə a ublje

mεmə sɑ̃ kœʁ
ʒε pœʁ… lɔʁəʁə
ʒε fεtə ynə ɡʁɔsz- eʁəʁə
sε sələmɑ̃ mɛ̃tənɑ̃
kə ʒə lə ʁealizə
paʁ ma ɡʁɑ̃də syʁpʁizə

ʒə sɥiz- ɑ̃ pɔʁsəlεnə e ʒε la-εnə də mə vwaʁə dɑ̃z- œ̃ miʁwaʁ.