Poeme : Les Solitudes,

Contre vents et marées
Se construire en parlant
Un bastion raisonné,

En soliloques p l a n s.

Contre soi en reflet
Se regarder assure
De quoi nous sommes faits !

En solipsisme p u r.

Contre le souvenir
S’isoler par des bornes
Limitant l’avenir…

En solitude m o r n e.

Contre un divin silence
Se faire face de pierre
Pour écho de présence,

En solides p r i è r e s.

Contre toute misère
Se motiver toujours
Pour demeurer sincère,

En solidaire a m o u r.

kɔ̃tʁə vɑ̃z- e maʁe
sə kɔ̃stʁɥiʁə ɑ̃ paʁlɑ̃
œ̃ bastjɔ̃ ʁεzɔne,

ɑ̃ sɔlilɔk pe εl a εn εs.

kɔ̃tʁə swa ɑ̃ ʁəflε
sə ʁəɡaʁde asyʁə
də kwa nu sɔmə fε !

ɑ̃ sɔlipsismə pe y εʁ.

kɔ̃tʁə lə suvəniʁ
sizɔle paʁ dε bɔʁnə
limitɑ̃ lavəniʁ…

ɑ̃ sɔlitydə εm o εʁ εn ə.

kɔ̃tʁə œ̃ divɛ̃ silɑ̃sə
sə fεʁə fasə də pjeʁə
puʁ eʃo də pʁezɑ̃sə,

ɑ̃ sɔlidə pe εʁ i ε εʁ ə εs.

kɔ̃tʁə tutə mizεʁə
sə mɔtive tuʒuʁ
puʁ dəməʁe sɛ̃sεʁə,

ɑ̃ sɔlidεʁə a εm o y εʁ.