Poeme : E A U

Ô prêtresse à chevelure de pluie
Opalescente bruine qui asperge
Offrande lustrale de l’Asie
Ogresse qui dévore les berges

Ostracisée aux strates aquifères
Outrepassant par la mer les digues
Oxydante de presque tous les fers
Obéissante on te navigue

Obséquieuses tes stalactites ?
Obvié tes neiges d’avalanche ?
Orgueilleuses tes stalagmites ?
Obstrué de banquise blanche ?

Otage aujourd’hui de ce monde
Offensée de tant de pollution
Obsolète la douceur de l’onde ?
Eau pourtant source, d’évolution

o pʁεtʁεsə a ʃəvəlyʁə də plɥi
ɔpalesɑ̃tə bʁɥinə ki aspεʁʒə
ɔfʁɑ̃də lystʁalə də lazi
ɔɡʁεsə ki devɔʁə lε bεʁʒə

ɔstʁasize o stʁatəz- akifεʁə
utʁəpasɑ̃ paʁ la mεʁ lε diɡ
ɔksidɑ̃tə də pʁεskə tus lε fεʁ
ɔbeisɑ̃tə ɔ̃ tə naviɡ

ɔpsekjøzə tε stalaktitə ?
ɔbvje tε nεʒə davalɑ̃ʃə ?
ɔʁɡœjøzə tε stalaɡmitə ?
ɔpstʁye də bɑ̃kizə blɑ̃ʃə ?

ɔtaʒə oʒuʁdɥi də sə mɔ̃də
ɔfɑ̃se də tɑ̃ də pɔlysjɔ̃
ɔpsɔlεtə la dusœʁ də lɔ̃də ?
o puʁtɑ̃ suʁsə, devɔlysjɔ̃