Poeme : Moment D’incertitude

Coup de blues, tout deviens flou
Des larmes coulent, suis-je fou
Rien d’extraordinaire ne se passe
Simplement la vie, dure, qui lasse

Une vague de doutes me submerge
L’incertitude me jette sur la berge
En cet instant, je ne crois plus en moi
Le combat est tellement dur parfois

J’ai actuellement un mal de chien à remonter la pente
Je pense ne pas rendre heureuse ma princesse charmante
La déprime me guette, mais à présent je dois tout stopper
Sécher mes larmes ; sur ma force et mon courage remonter

J’avoue que c’est loin d’être évident
Je tremble encore et claque des dents
Je sens pourtant mes forces revenir
Je ne dois plus me laisser démolir

Que ce soit au travail ou en Amour, je ne veux pas de drame
Je suis quelqu’un qui lutte, chaque jour, de toute mon âme
J’enfile mes gants de boxe et monte sur le ring, je suis paré
Je vais me battre, contre cette vie si cruelle, et je gagnerai

ku də blɥ, tu dəvjɛ̃ flu
dε laʁmə- kule, sɥi ʒə fu
ʁjɛ̃ dεkstʁaɔʁdinεʁə nə sə pasə
sɛ̃pləmɑ̃ la vi, dyʁə, ki lasə

ynə vaɡ də dutə mə sybmεʁʒə
lɛ̃sεʁtitydə mə ʒεtə syʁ la bεʁʒə
ɑ̃ sεt ɛ̃stɑ̃, ʒə nə kʁwa plysz- ɑ̃ mwa
lə kɔ̃ba ε tεllmɑ̃ dyʁ paʁfwa

ʒε aktɥεllmɑ̃ œ̃ mal də ʃjɛ̃ a ʁəmɔ̃te la pɑ̃tə
ʒə pɑ̃sə nə pa ʁɑ̃dʁə œʁøzə ma pʁɛ̃sεsə ʃaʁmɑ̃tə
la depʁimə mə ɡεtə, mεz- a pʁezɑ̃ ʒə dwa tu stɔpe
seʃe mε laʁmə, syʁ ma fɔʁsə e mɔ̃ kuʁaʒə ʁəmɔ̃te

ʒavu kə sε lwɛ̃ dεtʁə evide
ʒə tʁɑ̃blə ɑ̃kɔʁə e klakə dε dɑ̃
ʒə sɑ̃s puʁtɑ̃ mε fɔʁsə- ʁəvəniʁ
ʒə nə dwa plys mə lεse demɔliʁ

kə sə swa o tʁavaj u ɑ̃n- amuʁ, ʒə nə vø pa də dʁamə
ʒə sɥi kεlkœ̃ ki lytə, ʃakə ʒuʁ, də tutə mɔ̃n- amə
ʒɑ̃filə mε ɡɑ̃ də bɔksə e mɔ̃tə syʁ lə ʁiŋ, ʒə sɥi paʁe
ʒə vε mə batʁə, kɔ̃tʁə sεtə vi si kʁyεllə, e ʒə ɡaɲəʁε