Poeme : Âme En Déperdition

Je marche seule
Mon âme s’envole
Dans les sombres abimes du néants.
Je me sent tellement seule.
Et tout autour de moi.
Je suis comme invisible.
Mon âme s’en va,
Dans ce trou noir qui me fait si peur
Je ne sais pas ce que je vais devenir.
Il me faut la chaleur de ton corps…
La chaleur de ton cœur.
Mais pour l’instant je ne l’ai pas.
Âme en déperdition.

ʒə maʁʃə sələ
mɔ̃n- amə sɑ̃vɔlə
dɑ̃ lε sɔ̃bʁəz- abimə dy neɑ̃.
ʒə mə sɑ̃ tεllmɑ̃ sələ.
e tut- otuʁ də mwa.
ʒə sɥi kɔmə ɛ̃viziblə.
mɔ̃n- amə sɑ̃ va,
dɑ̃ sə tʁu nwaʁ ki mə fε si pœʁ
ʒə nə sε pa sə kə ʒə vε dəvəniʁ.
il mə fo la ʃalœʁ də tɔ̃ kɔʁ…
la ʃalœʁ də tɔ̃ kœʁ.
mε puʁ lɛ̃stɑ̃ ʒə nə lε pa.
amə ɑ̃ depεʁdisjɔ̃.