Poeme : Et J"Ouvre Le Vent…

Et j’ouvre le vent
A travers les vagues
Sous le sol mouvant
Des cœurs qui s ’embaguent
A travers les yeux
Près du centre aride
Vers cette fêlure
Où l’âme se vide
L’instant passagé
D’un air discret toise
En rêve ombragé
L’allure sournoise
Mépris de ce temps
En silence obscur
Balance l’instant
Douce sinécure

PASQUELIN. L.
Le 23 06 2013

e ʒuvʁə lə vɑ̃
a tʁavεʁ lε vaɡ
su lə sɔl muvɑ̃
dε kœʁ ki sɑ̃baɡe
a tʁavεʁ lεz- iø
pʁε dy sɑ̃tʁə aʁidə
vεʁ sεtə fεlyʁə
u lamə sə vidə
lɛ̃stɑ̃ pasaʒe
dœ̃n- εʁ diskʁε twazə
ɑ̃ ʁεvə ɔ̃bʁaʒe
lalyʁə suʁnwazə
mepʁi də sə tɑ̃
ɑ̃ silɑ̃sə ɔpskyʁ
balɑ̃sə lɛ̃stɑ̃
dusə sinekyʁə

paskəlɛ̃. εl.
lə vɛ̃t- tʁwa, zeʁo sis, dø milə tʁεzə