Poeme : Etoile Du Souvenir

Etoile du souvenir

Ciel étoilé rêveuse isolée je me dévoile
Je pleure en silence espace du trou noir
Rivière de larmes en poussières d’étoiles
Etoile du berger mon apaisement du soir

Réalité avouée face à l’espoir céleste
Certitude en ce soir dans l’infini sidéral
Constellation d’impasse qui se manifeste
Perdue dans ce désespoir tel une spirale

Tu es mon idéal espace interstellaire de mon refuge
Sentiment d’amour passe comme une étoile filante
Au-travers de la galaxie souvenirs que je garde
Au-delà ce sentiment d’amour éternel au firmament

ətwalə dy suvəniʁ

sjεl etwale ʁεvøzə izɔle ʒə mə devwalə
ʒə plœʁə ɑ̃ silɑ̃sə εspasə dy tʁu nwaʁ
ʁivjεʁə də laʁməz- ɑ̃ pusjεʁə detwalə
ətwalə dy bεʁʒe mɔ̃n- apεsəmɑ̃ dy swaʁ

ʁealite avue fasə a lεspwaʁ selεstə
sεʁtitydə ɑ̃ sə swaʁ dɑ̃ lɛ̃fini sideʁal
kɔ̃stεllasjɔ̃ dɛ̃pasə ki sə manifεstə
pεʁdɥ dɑ̃ sə dezεspwaʁ tεl ynə spiʁalə

ty ε mɔ̃n- ideal εspasə ɛ̃tεʁstεllεʁə də mɔ̃ ʁəfyʒə
sɑ̃timɑ̃ damuʁ pasə kɔmə ynə etwalə filɑ̃tə
o tʁavεʁ də la ɡalaksi suvəniʁ kə ʒə ɡaʁdə
o dəla sə sɑ̃timɑ̃ damuʁ etεʁnεl o fiʁmame