Poeme : Intervalle Infernal

Intervalle infernal

La nuit tombe, et ma vie se lasse.
Mon rêve évanouis, et le jour passe.
Ne succombez pas, je retrace !
Tel un pli qui cherche sa place…

Un petit coin au soleil, un monde de vermeil,
De mondes et merveilles, me plongent au sommeil ;
Rêve pleins d’ambition et de folles passions :
Une banale illusion, en appréhension,
De ce que donne la vie en guise de soucis,
Ou de néant incompris, tel réveil de nuit,
Tel matin ahuri cherchant ses débris.
Alors mon doux cœur cru cri, autant qu’il s’ennuie ;
Traversant tout le long de ces aberrations,
Toutes bonnes solutions. mais en vain nous cherchons.

Où est la merveille m’appartenant la veille ?
Faut-il que je la raille, pour ne perdre mes ailes ?
…
La nuit tombe, et ma vie se lasse.
Mon rêve évanouis, et le jour passe.
Ne succombez pas, je retrace !
Tel un plis qui cherche sa place…

ɛ̃tεʁvalə ɛ̃fεʁnal

la nɥi tɔ̃bə, e ma vi sə lasə.
mɔ̃ ʁεvə evanui, e lə ʒuʁ pasə.
nə sykɔ̃be pa, ʒə ʁətʁasə !
tεl œ̃ pli ki ʃεʁʃə sa plasə…

œ̃ pəti kwɛ̃ o sɔlεj, œ̃ mɔ̃də də vεʁmεj,
də mɔ̃dəz- e mεʁvεjə, mə plɔ̃ʒe o sɔmεj,
ʁεvə plɛ̃ dɑ̃bisjɔ̃ e də fɔlə pasjɔ̃ :
ynə banalə ilyzjɔ̃, ɑ̃n- apʁeɑ̃sjɔ̃,
də sə kə dɔnə la vi ɑ̃ ɡizə də susi,
u də neɑ̃ ɛ̃kɔ̃pʁi, tεl ʁevεj də nɥi,
tεl matɛ̃ ayʁi ʃεʁʃɑ̃ sε debʁi.
alɔʁ mɔ̃ du kœʁ kʁy kʁi, otɑ̃ kil sɑ̃nɥi,
tʁavεʁsɑ̃ tu lə lɔ̃ də sεz- abeʁasjɔ̃,
tutə bɔnə sɔlysjɔ̃. mεz- ɑ̃ vɛ̃ nu ʃεʁʃɔ̃.

u ε la mεʁvεjə mapaʁtənɑ̃ la vεjə ?
fo til kə ʒə la ʁajə, puʁ nə pεʁdʁə mεz- εlə ?
…
la nɥi tɔ̃bə, e ma vi sə lasə.
mɔ̃ ʁεvə evanui, e lə ʒuʁ pasə.
nə sykɔ̃be pa, ʒə ʁətʁasə !
tεl œ̃ pli ki ʃεʁʃə sa plasə…