Poeme : L"Esprit Est Une Fable

Il se raconte comme une belle histoire
La fable sait se chanter
Colorée comme un nuancier
L’esprit n’est pas inaccésible
Elle est mon combustible
Il conduit sur des plages
De cœurs qu’elle crible
Elle le guide comme le vent pousse les voiles
Il se partage et elle comunie
Elle est en naufrage et il survit

L’esprit nage et la fable lui cours aprés
Dans des innondances
Ou va t-on si ce n’est dans l’errance
Nous sommes si enfermés
Dans des pensées étriquées

La fable se fiche des histoires notoires
L’esprit en secret rêve de romance
Sur ce lit de sable
Tellement abîmé
La fable voudra bien t-elle l’habiter
Dans sa demeure de silence

L’esprit et la Fable se compléte
Un couple sans promesse
Tête contre tête
Vous voyez…
Qui jamais ne se touche
La mer est funeste, le voyez-vous
Deux astres qui s’élévent
D’un amour céleste
Que la raison douche

La fable est bonne éléve
L’esprit trés souvent absent
Mais quant ils se retrouvent
Ils mettent de l’accent.

AiretmYste

il sə ʁakɔ̃tə kɔmə ynə bεllə istwaʁə
la fablə sε sə ʃɑ̃te
kɔlɔʁe kɔmə œ̃ nɥɑ̃sje
lεspʁi nε pa inakseziblə
εllə ε mɔ̃ kɔ̃bystiblə
il kɔ̃dɥi syʁ dε plaʒə
də kœʁ kεllə kʁiblə
εllə lə ɡidə kɔmə lə vɑ̃ pusə lε vwalə
il sə paʁtaʒə e εllə kɔmyni
εllə εt- ɑ̃ nofʁaʒə e il syʁvi

lεspʁi naʒə e la fablə lɥi kuʁz- apʁe
dɑ̃ dεz- inɔ̃dɑ̃sə
u va te ɔ̃ si sə nε dɑ̃ leʁɑ̃sə
nu sɔmə si ɑ̃fεʁme
dɑ̃ dε pɑ̃sez- etʁike

la fablə sə fiʃə dεz- istwaʁə nɔtwaʁə
lεspʁi ɑ̃ sεkʁε ʁεvə də ʁɔmɑ̃sə
syʁ sə li də sablə
tεllmɑ̃ abime
la fablə vudʁa bjɛ̃ te εllə labite
dɑ̃ sa dəməʁə də silɑ̃sə

lεspʁi e la fablə sə kɔ̃pletə
œ̃ kuplə sɑ̃ pʁɔmεsə
tεtə kɔ̃tʁə tεtə
vu vwaje…
ki ʒamε nə sə tuʃə
la mεʁ ε fynεstə, lə vwaje vu
døz- astʁə- ki selevɑ̃
dœ̃n- amuʁ selεstə
kə la ʁεzɔ̃ duʃə

la fablə ε bɔnə elevə
lεspʁi tʁe suvɑ̃ absɑ̃
mε kɑ̃ il sə ʁətʁuve
il mεte də laksɑ̃.

εʁεtmistə