Poeme : Le Souffle

Etendu dans la lande baignée par l’été
Un souffle de vie apaise au sein de la plaine
Embaumé de zéphyr, et dans l’immensité
Des steppes le vent souffle sans perdre haleine.

Belle et virginale fleur d’Asie, jade et miel,
A son image d’un sentiment symétrique
Elle attend d’être cueillie sous le dais du ciel.
Souffle d’innocence d’un silence onirique.

Le souffle des vents courbe les herbes hautes,
De la bise au baiser les mouvements de l’air
Font des visages de labeurs et de fautes,
Juste la beauté d’un soupir crépusculaire.

Perdue comme Rose des vents, quatre lames
D’un souffle d’amour, elle aime et elle sourit
Quand dans la pénombre de petites flammes
S’estompent pour devenir de petits oiseaux gris.

Romance sans parole qu’autre soufflement
Elle s’offre aux caprices d’un signe du cœur…
Quand deux chemises s’enlacent timidement
Sur un fil balancé par un souffle en chœur.

Lit de solitude à s’enivrer de sommeil,
Perdu dans les éléments d’un huis clos intime,
La fantaisie d’un père qui mange un soleil,
Un morceau de vie avant un souffle ultime.

Que la brise devienne rafale ou tison
Ce champignon au fracas inévitable
Tremble la terre en l’espace d’un horizon
Par un souffle funeste à l’élan redoutable.

ətɑ̃dy dɑ̃ la lɑ̃də bεɲe paʁ lete
œ̃ suflə də vi apεzə o sɛ̃ də la plεnə
ɑ̃bome də zefiʁ, e dɑ̃ limɑ̃site
dε stεpə lə vɑ̃ suflə sɑ̃ pεʁdʁə-alεnə.

bεllə e viʁʒinalə flœʁ dazi, ʒadə e mjεl,
a sɔ̃n- imaʒə dœ̃ sɑ̃timɑ̃ simetʁikə
εllə atɑ̃ dεtʁə kœji su lə dε dy sjεl.
suflə dinɔsɑ̃sə dœ̃ silɑ̃sə ɔniʁikə.

lə suflə dε vɑ̃ kuʁbə lεz- εʁbə- otə,
də la bizə o bεze lε muvəmɑ̃ də lεʁ
fɔ̃ dε vizaʒə də labœʁz- e də fotə,
ʒystə la bote dœ̃ supiʁ kʁepyskylεʁə.

pεʁdɥ kɔmə ʁozə dε vɑ̃, katʁə lamə
dœ̃ suflə damuʁ, εllə εmə e εllə suʁi
kɑ̃ dɑ̃ la penɔ̃bʁə də pətitə flamə
sεstɔ̃pe puʁ dəvəniʁ də pətiz- wazo ɡʁi.

ʁɔmɑ̃sə sɑ̃ paʁɔlə kotʁə sufləmɑ̃
εllə sɔfʁə o kapʁisə dœ̃ siɲə dy kœʁ…
kɑ̃ dø ʃəmizə sɑ̃lase timidəmɑ̃
syʁ œ̃ fil balɑ̃se paʁ œ̃ suflə ɑ̃ ʃœʁ.

li də sɔlitydə a sɑ̃nivʁe də sɔmεj,
pεʁdy dɑ̃ lεz- elemɑ̃ dœ̃n- ɥi kloz- ɛ̃timə,
la fɑ̃tεzi dœ̃ pεʁə ki mɑ̃ʒə œ̃ sɔlεj,
œ̃ mɔʁso də vi avɑ̃ œ̃ suflə yltimə.

kə la bʁizə dəvjεnə ʁafalə u tizɔ̃
sə ʃɑ̃piɲɔ̃ o fʁakaz- inevitablə
tʁɑ̃blə la teʁə ɑ̃ lεspasə dœ̃n- ɔʁizɔ̃
paʁ œ̃ suflə fynεstə a lelɑ̃ ʁədutablə.