Poeme : Sdf

Je découvre enfin
Que sa vie est un problème sans fin
Qu’il ne lui reste qu’un petit morceau de pain
Pour finir le mois
Il ne vie pas
Il survit a ce fait divers
Il a froid
Quand ce long manteau blanc le recouvre de surccroit
Il ne m’érite sans doute pas tout cela
Nous on le regarde
On le juge
Et sans savoir pourquoi
On le blesse
Plus qu’il ny ait déja
On lignore
Au lieu de lui tendre la main
On le conjugue au terme de la douleur

ʒə dekuvʁə ɑ̃fɛ̃
kə sa vi εt- œ̃ pʁɔblεmə sɑ̃ fɛ̃
kil nə lɥi ʁεstə kœ̃ pəti mɔʁso də pɛ̃
puʁ finiʁ lə mwa
il nə vi pa
il syʁvi a sə fε dive
il a fʁwa
kɑ̃ sə lɔ̃ mɑ̃to blɑ̃ lə ʁəkuvʁə də syʁkʁwa
il nə meʁitə sɑ̃ dutə pa tu səla
nuz- ɔ̃ lə ʁəɡaʁdə
ɔ̃ lə ʒyʒə
e sɑ̃ savwaʁ puʁkwa
ɔ̃ lə blεsə
plys kil ni ε deʒa
ɔ̃ liɲɔʁə
o ljø də lɥi tɑ̃dʁə la mɛ̃
ɔ̃ lə kɔ̃ʒyɡ o tεʁmə də la dulœʁ