Poeme : Elle Ceuille Maintenan Ici, Les Roses De La Vie

Chaque jour sur un arbre elle va cueillir une rose
Pour eviter de se sentir trop morose
Cet arbre c’est le rosier de la vie
Que l’on a plantée lorsqu’elle naquit

Bien sure son cœur est toujours en peine
Mais grace à se rosier elle reste bien sereine
Sur cette rose les épines sont réalité
Et les pétales les moments réver
C’est pour sa quelle meurt en regret
Lorque le reve sest consumé

Tous les matins dans sa jardinerais
Elle ceuille une rose partie roserais
Une rose rouge comme le sang
Qu’elle deverse à tous moment

Ce rosier chaque jour défleurit
Elle ceuille trop de rose de vie
Elle doit prendre son envole
Mais cette vie la rendrais folle

Que se passera -t-il
Lorsque l’arbre de rose sera démunies
Tu doit continuer la vie
Meme si celle-ci te parait maudit…

ʃakə ʒuʁ syʁ œ̃n- aʁbʁə εllə va kœjiʁ ynə ʁozə
puʁ əvite də sə sɑ̃tiʁ tʁo mɔʁozə
sεt aʁbʁə sε lə ʁozje də la vi
kə lɔ̃n- a plɑ̃te lɔʁskεllə naki

bjɛ̃ syʁə sɔ̃ kœʁ ε tuʒuʁz- ɑ̃ pεnə
mε ɡʁasə a sə ʁozje εllə ʁεstə bjɛ̃ səʁεnə
syʁ sεtə ʁozə lεz- epinə sɔ̃ ʁealite
e lε petalə lε mɔmɑ̃ ʁeve
sε puʁ sa kεllə məʁ ɑ̃ ʁəɡʁε
lɔʁkə lə ʁəvə sεst kɔ̃syme

tus lε matɛ̃ dɑ̃ sa ʒaʁdinəʁε
εllə sœjə ynə ʁozə paʁti ʁozəʁε
ynə ʁozə ʁuʒə kɔmə lə sɑ̃
kεllə dəvεʁsə a tus mɔmɑ̃

sə ʁozje ʃakə ʒuʁ defləʁi
εllə sœjə tʁo də ʁozə də vi
εllə dwa pʁɑ̃dʁə sɔ̃n- ɑ̃vɔlə
mε sεtə vi la ʁɑ̃dʁε fɔlə

kə sə pasəʁa te il
lɔʁskə laʁbʁə də ʁozə səʁa demyni
ty dwa kɔ̃tinɥe la vi
məmə si sεllə si tə paʁε modi…