Poeme : Sa Me Mankes

Sa me mankes de pas recommencer
Sa me mankes de plus me mutiler
De plus voir mon sang couler
De plus le voir sur le sol tomber

Sa me mankes de plus pouvoir reprendre mes objets
Et par un soir de déprime me scarifier
Tout sa parce que j’ai promis
Que je gacherais aps ma vie

J’en peu plus
Je tiens plus
Fo que je recommence
Fo que je rerentre en transe
Que je resente son effet
Que je revoye mon sang couler
Sa me mankes tant de pas me faire souffrir
J’arrive pas a m’en sortir

Ma peine reste a tout jamais
Alros autant continuer
Peut-être qu’un jour la mort viendras m’enporter
Et me diras tu as assez soufert il est tant de t’en aller

Avan de rendre mon ame a dieu je la regarderais
Et rien qu’avec mes yeux je la remercierai
Elle prendras mon ame
Je rendrais mes armes
Sur le sol je m’éffondrerais
Et délicatement mes yeux se fermeraient

sa mə mɑ̃kə də pa ʁəkɔmɑ̃se
sa mə mɑ̃kə də plys mə mytile
də plys vwaʁ mɔ̃ sɑ̃ kule
də plys lə vwaʁ syʁ lə sɔl tɔ̃be

sa mə mɑ̃kə də plys puvwaʁ ʁəpʁɑ̃dʁə mεz- ɔbʒε
e paʁ œ̃ swaʁ də depʁimə mə skaʁifje
tu sa paʁsə kə ʒε pʁɔmi
kə ʒə ɡaʃəʁεz- aps ma vi

ʒɑ̃ pø plys
ʒə tjɛ̃ plys
fo kə ʒə ʁəkɔmɑ̃sə
fo kə ʒə ʁəʁɑ̃tʁə ɑ̃ tʁɑ̃zə
kə ʒə ʁəsɑ̃tə sɔ̃n- efε
kə ʒə ʁəvwaj mɔ̃ sɑ̃ kule
sa mə mɑ̃kə tɑ̃ də pa mə fεʁə sufʁiʁ
ʒaʁivə pa a mɑ̃ sɔʁtiʁ

ma pεnə ʁεstə a tu ʒamε
alʁoz- otɑ̃ kɔ̃tinɥe
pø tεtʁə kœ̃ ʒuʁ la mɔʁ vjɛ̃dʁa mɑ̃pɔʁte
e mə diʁa ty a ase sufεʁ il ε tɑ̃ də tɑ̃n- ale

avɑ̃ də ʁɑ̃dʁə mɔ̃n- amə a djø ʒə la ʁəɡaʁdəʁε
e ʁjɛ̃ kavεk mεz- iø ʒə la ʁəmεʁsjəʁε
εllə pʁɑ̃dʁa mɔ̃n- amə
ʒə ʁɑ̃dʁε mεz- aʁmə
syʁ lə sɔl ʒə mefɔ̃dʁəʁε
e delikatəmɑ̃ mεz- iø sə fεʁməʁε