Poeme : Tu M’appartiens

Le poison agit enfin
Tu ne peux pas m’abandonner
Tu m’appartient
Meme si tu as decider de me plus m’aimer

Tu peux te cacher et courir
Tu sais que de toute facon je te retrouverai
Toi et moi devons mourir
C’est notre destine

Je suis entrer dans ta chambre tu etait en train de dormir
Je suis debout sur mon visage coule des larmes de sang
Je ne vais pas te faire souffrir
Nous allons relier nos ames a present

La lame du couteau se leve
Je t’embrasse une derniere fois
C’est fini de ton corps ton ame s’enleve
Maintenant c’est a moi
Je taille ma veine et ma vie j’acheve

Toi et moi sur le chemin des cieux
Enfin nous serons heureux

Ps : n’allez pas croire que je suis une psycopate c juste un poeme !

lə pwazɔ̃ aʒi ɑ̃fɛ̃
ty nə pø pa mabɑ̃dɔne
ty mapaʁtjɛ̃
məmə si ty a dəside də mə plys mεme

ty pø tə kaʃe e kuʁiʁ
ty sε kə də tutə fakɔ̃ ʒə tə ʁətʁuvəʁε
twa e mwa dəvɔ̃ muʁiʁ
sε nɔtʁə dεstinə

ʒə sɥiz- ɑ̃tʁe dɑ̃ ta ʃɑ̃bʁə ty ətε ɑ̃ tʁɛ̃ də dɔʁmiʁ
ʒə sɥi dəbu syʁ mɔ̃ vizaʒə kulə dε laʁmə- də sɑ̃
ʒə nə vε pa tə fεʁə sufʁiʁ
nuz- alɔ̃ ʁəlje noz- aməz- a pʁəze

la lamə dy kuto sə ləvə
ʒə tɑ̃bʁasə ynə dεʁnjəʁə fwa
sε fini də tɔ̃ kɔʁ tɔ̃n- amə sɑ̃ləvə
mɛ̃tənɑ̃ sεt- a mwa
ʒə tajə ma vεnə e ma vi ʒaʃəvə

twa e mwa syʁ lə ʃəmɛ̃ dε sjø
ɑ̃fɛ̃ nu səʁɔ̃z- œʁø

pe εs : nale pa kʁwaʁə kə ʒə sɥiz- ynə psikɔpatə se ʒystə œ̃ poəmə !