Poeme : Ma Vie ! ! ! ! !

Tel des imtemperie qui sur leur passages
En une seconde font leur ravages
Ma vie a subit de grave dommages

Se cacher pour se proteger
Se proteger pour se preserver
Se preserver pour se relever
Se relever pour mieu avancer

En plein cœur on m’a envoyer
Un couteau qui ma toucher
Blesser mais pas tuer
De mes blessures je me remet

Mais malgres tout ses obstacles
Ma vie reste un vrai desastre
Faire senblant de sourire
Pour dire que tout vas bien
Continuer de vivre
Car on n’a pas le choix
Pour dire ke ce n’est rien

Mon cœur est a la derive
Alors que ma plume est a la deprime
Une souffrance interminable
Voila ce qui es ma vie ! ! !

tεl dεz- ɛ̃tɑ̃pəʁi ki syʁ lœʁ pasaʒə
ɑ̃n- ynə səɡɔ̃də fɔ̃ lœʁ ʁavaʒə
ma vi a sybi də ɡʁavə dɔmaʒə

sə kaʃe puʁ sə pʁɔtəʒe
sə pʁɔtəʒe puʁ sə pʁəzεʁve
sə pʁəzεʁve puʁ sə ʁələve
sə ʁələve puʁ mjø avɑ̃se

ɑ̃ plɛ̃ kœʁ ɔ̃ ma ɑ̃vwaje
œ̃ kuto ki ma tuʃe
blese mε pa tɥe
də mε blesyʁə ʒə mə ʁəmε

mε malɡʁə- tu sεz- ɔpstaklə
ma vi ʁεstə œ̃ vʁε dəzastʁə
fεʁə sɑ̃blɑ̃ də suʁiʁə
puʁ diʁə kə tu va bjɛ̃
kɔ̃tinɥe də vivʁə
kaʁ ɔ̃ na pa lə ʃwa
puʁ diʁə kə sə nε ʁjɛ̃

mɔ̃ kœʁ εt- a la dəʁivə
alɔʁ kə ma plymə εt- a la dəpʁimə
ynə sufʁɑ̃sə ɛ̃tεʁminablə
vwala sə ki ε ma vi ! ! !