Poeme : La Beaute

PUISSANTE BEAUTE
Son écrin immobile est un voyage
Belle offrande, sa capture, un espoir
Sa lumière dissout l’image du miroir
D’un idéal inaccessible, l’image.

L’esquive du regard figé, se condense
Bâillonne d’un sourire l’imagination
Le calme inonde, sous sa domination
Joli fruit du mélange des différences

Indifférente aux rires et aux larmes
Sous le feu du canon, ne rend pas les armes
Chaque détail glorifie la force de l’art

D’un paysage, écluse de paradis,
De l’âme, un étendard contre le cafard,
D’une femme, le rêve d’une belle nuit

pɥisɑ̃tə botə
sɔ̃n- ekʁɛ̃ imɔbilə εt- œ̃ vwajaʒə
bεllə ɔfʁɑ̃də, sa kaptyʁə, œ̃n- εspwaʁ
sa lymjεʁə disu limaʒə dy miʁwaʁ
dœ̃n- ideal inaksesiblə, limaʒə.

lεskivə dy ʁəɡaʁ fiʒe, sə kɔ̃dɑ̃sə
bajɔnə dœ̃ suʁiʁə limaʒinasjɔ̃
lə kalmə inɔ̃də, su sa dɔminasjɔ̃
ʒɔli fʁɥi dy melɑ̃ʒə dε difeʁɑ̃sə

ɛ̃difeʁɑ̃tə o ʁiʁəz- e o laʁmə
su lə fø dy kanɔ̃, nə ʁɑ̃ pa lεz- aʁmə
ʃakə detaj ɡlɔʁifi la fɔʁsə də laʁ

dœ̃ pεizaʒə, eklyzə də paʁadi,
də lamə, œ̃n- etɑ̃daʁ kɔ̃tʁə lə kafaʁ,
dynə famə, lə ʁεvə dynə bεllə nɥi