Poeme : Quelques Mots D’amour

Qu’est ce qui fait de nous des etres si eloignés ?
Qui peut me sortir de la pénombre ou je me trouve ?
Qui pourrait me tendre une main si eclairée
Que sa tendre lumiere illumine mon front qui s’entrouvre ?

Seul toi detiens cette sagesse et ce pouvoir,
Tu te refuse a l’employer, serait-ce me protéger ?
Mais l’ignorance ou tu me plonges me perds dans le noir.
Ces questions insolantes, ces couteaux que je plante,
Exigent reponses ; Dussai-je supplier
« Eclaire mon allant. »
Ton ame se preserve et la mienne tu immerges,
Si ton cœur se perd, le mien tiens son nord.
Tu ne sais que penser, la passion me submerge,
L’Amour en moi se dechaine et m’enchaine.
A toi qui te refuse a ma devoiler ta face cachée
Afin que ton esprit ne se brouille, je t’ouvre ma porte ;
D’avant de maintenant et a tout jamais,
Mes sentiments brillent dans l’etoile du Berger,
Au dessus de ta tete mon amour flamboye.
Je me fais proie au refus, cible a la peine
Mais a la lune je te le hurle ;
JE T’AIME.

kε sə ki fε də nu dεz- εtʁə- si əlwaɲe ?
ki pø mə sɔʁtiʁ də la penɔ̃bʁə u ʒə mə tʁuvə ?
ki puʁʁε mə tɑ̃dʁə ynə mɛ̃ si εklεʁe
kə sa tɑ̃dʁə lymjəʁə ilyminə mɔ̃ fʁɔ̃ ki sɑ̃tʁuvʁə ?

səl twa dətjɛ̃ sεtə saʒεsə e sə puvwaʁ,
ty tə ʁəfyzə a lɑ̃plwaje, səʁε sə mə pʁɔteʒe ?
mε liɲɔʁɑ̃sə u ty mə plɔ̃ʒə mə pεʁd dɑ̃ lə nwaʁ.
sε kεstjɔ̃z- ɛ̃sɔlɑ̃tə, sε kuto kə ʒə plɑ̃tə,
εɡziʒe ʁəpɔ̃sə, dysε ʒə syplje
« εklεʁə mɔ̃n- alɑ̃. »
tɔ̃n- amə sə pʁəzεʁvə e la mjεnə ty imεʁʒə,
si tɔ̃ kœʁ sə pεʁ, lə mjɛ̃ tjɛ̃ sɔ̃ nɔʁ.
ty nə sε kə pɑ̃se, la pasjɔ̃ mə sybmεʁʒə,
lamuʁ ɑ̃ mwa sə dəʃεnə e mɑ̃ʃεnə.
a twa ki tə ʁəfyzə a ma dəvwale ta fasə kaʃe
afɛ̃ kə tɔ̃n- εspʁi nə sə bʁujə, ʒə tuvʁə ma pɔʁtə,
davɑ̃ də mɛ̃tənɑ̃ e a tu ʒamε,
mε sɑ̃timɑ̃ bʁije dɑ̃ lətwalə dy bεʁʒe,
o dəsy də ta tətə mɔ̃n- amuʁ flɑ̃bwaj.
ʒə mə fε pʁwa o ʁəfy, siblə a la pεnə
mεz- a la lynə ʒə tə lə yʁlə,
ʒə tεmə.