Poeme : Ode À L’océane

Petite madone aux eclats d’ambres
Embaume ma misericorde de camphre
Sous l’arcade des cieux teinté d’or
S’exhale ce bouquet d’ange à l’aurore
Bercé par ton zephyr aux embruns,
Dessinant ton sourire Séraphin
Ancre ton rire ; cette ode jasmin
Au cœur de l’antre ; ton ocean carmin
Belle de ce mirage incandescent,
Nymphe de ce cortège florissant
Muse de florilèges portés au firmament
De cette fée, déesse des Océans
Océane, Reine aux reflets de diamant et d’argent
Emporte mon linceul dans ta rose des vents
Conjure mon naufrage, au creux de ta vague d’argile,
M’échouant à la cime de ton regard pueril…
Sombrant au cœur de ton exile…

pətitə madɔnə oz- εkla dɑ̃bʁə
ɑ̃bomə ma mizəʁikɔʁdə də kɑ̃fʁə
su laʁkadə dε sjø tɛ̃te dɔʁ
sεɡzalə sə bukε dɑ̃ʒə a loʁɔʁə
bεʁse paʁ tɔ̃ zεfiʁ oz- ɑ̃bʁœ̃,
desinɑ̃ tɔ̃ suʁiʁə seʁafɛ̃
ɑ̃kʁə tɔ̃ ʁiʁə, sεtə ɔdə ʒasmɛ̃
o kœʁ də lɑ̃tʁə, tɔ̃n- ɔsəɑ̃ kaʁmɛ̃
bεllə də sə miʁaʒə ɛ̃kɑ̃desɑ̃,
nɛ̃fə də sə kɔʁtεʒə flɔʁisɑ̃
myzə də flɔʁilεʒə pɔʁtez- o fiʁmame
də sεtə fe, deεsə dεz- ɔseɑ̃
ɔseanə, ʁεnə o ʁəflε də djamɑ̃ e daʁʒe
ɑ̃pɔʁtə mɔ̃ lɛ̃səl dɑ̃ ta ʁozə dε vɑ̃
kɔ̃ʒyʁə mɔ̃ nofʁaʒə, o kʁø də ta vaɡ daʁʒilə,
meʃuɑ̃ a la simə də tɔ̃ ʁəɡaʁ pɥəʁil…
sɔ̃bʁɑ̃ o kœʁ də tɔ̃n- εɡzilə…