Poeme : A Cette Porte

Je me tiens debout devant elle
Je la scrute un temps, puis l’admire.
J’aurai du savoir qu’elle était si belle,
J’ai pourtant oublié qu’elle sent la mhire.

Je m’approche, mais elle me rejette.
Aurais-je le droit de la franchir ?
Le courage et la force de m’y tenir ?
Non, à bout de souffle, je ne suis pas prête.

Elle ressplendit, elle m’exstasie.
La chair et l’être n’ont pas le droit
Et moi, si sale, si seule, aurais-je la foi ?
Impossible on me l’as trop bien appris.

Et défiant les lois de la terre
Est-ce que j’ai le pouvoir de partir,
De quitter maintenant ce qui est amer ?
J’ai décidé, l’esquisse d’un sourire.

Elle est si belle, l’inconnu ne se brave pas.
Elle est si belle, elle est si belle. . Ivresse d’une éternité, prend moi.

ʒə mə tjɛ̃ dəbu dəvɑ̃ εllə
ʒə la skʁytə œ̃ tɑ̃, pɥi ladmiʁə.
ʒoʁε dy savwaʁ kεllə etε si bεllə,
ʒε puʁtɑ̃ ublje kεllə sɑ̃ la miʁə.

ʒə mapʁoʃə, mεz- εllə mə ʁəʒεtə.
oʁε ʒə lə dʁwa də la fʁɑ̃ʃiʁ ?
lə kuʁaʒə e la fɔʁsə də mi təniʁ ?
nɔ̃, a bu də suflə, ʒə nə sɥi pa pʁεtə.

εllə ʁesplɑ̃di, εllə mεkstazi.
la ʃεʁ e lεtʁə nɔ̃ pa lə dʁwa
e mwa, si salə, si sələ, oʁε ʒə la fwa ?
ɛ̃pɔsiblə ɔ̃ mə la tʁo bjɛ̃ apʁi.

e defjɑ̃ lε lwa də la teʁə
ε sə kə ʒε lə puvwaʁ də paʁtiʁ,
də kite mɛ̃tənɑ̃ sə ki εt- ame ?
ʒε deside, lεskisə dœ̃ suʁiʁə.

εllə ε si bεllə, lɛ̃kɔny nə sə bʁavə pa.
εllə ε si bεllə, εllə ε si bεllə. ivʁεsə dynə etεʁnite, pʁɑ̃ mwa.